ਆਕੜਾਂ ‘ਚ ਲੰਘਦੇ ਨੇ ਉਹ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਦੀ,
ਕਦਰ ਨਾ ਜਾਣੀ ਉਹਨੇ ਸਾਡੇ ਇੱਕ ਬੋਲ ਦੀ,
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਾਡੀ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਇੰਝ ਰੋਲਿਆ,
ਜ਼ਿਵੇਂ ਲੰਘਦੀ ਏ ਹਵਾ ਸੁੱਕੇ ਪੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਲਦੀ