ਬਹਾਨੇ ਬਣਾ ਕੇ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਬਾਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ
ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸੁਪਨੇ ਚ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ
ਇੰਨੀ ਵਾਰ ਤਾਂ ਓਹ ਸਾਹ ਵੀ ਨਹੀ ਲੈਂਦੇ
ਜਿੰਨੀ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਓਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦ
ਦਿਲ ਬਥੇਰਾ ਕਹੇ ਕਿ ਸਮਾਂ ਹੈ ਬੁਰਾ
ਜਿਹੜੇ ਲੱਗਦੇ ਭਲੇ ਉਹੀ ਘੋਪਣ ਛੁਰਾ,
ਵਗਦੀ ਲੂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਿਰਫ ਤਨ ਸਾੜਦੀ
ਹੁਣ ਤਾਂ ਸੇਕਾ ਲਗੇ ਜਦ ਵੀ ਚਲਦਾ ਪੁਰਾ,
ਸੱਸੀ ਬਣਕੇ ਨਾ ਐਵੇਂ ਥਲਾਂ \'ਚ ਸੜੀਂ
ਪੁਨੂੰ ਜੋ ਲੈ ਗਏ ਉਹ ਮਿਟਾ ਗਏ ਖੁਰਾ,
ਜਿਹੜੇ ਪੰਛੀ ਨੂੰ ਪਿੰਜਰਾ ਪਸੰਦ ਆ ਗਿਆ
ਆਦਮੀ ਦੀ ਤਰਾਂ ਗਾਉਂਦਾ ਉਹ ਬੇਸੁਰਾ,
ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਈ ਹੋਏ ਰੁੱਖ ਵਾਂਗਰਾਂ
ਉਹ ਸ਼ਖਸ਼ ਤੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਨਜ਼ਰਾਂ ਚੁਰਾ
ਜਿਹੜੇ ਲੱਗਦੇ ਭਲੇ ਉਹੀ ਘੋਪਣ ਛੁਰਾ,
ਵਗਦੀ ਲੂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਿਰਫ ਤਨ ਸਾੜਦੀ
ਹੁਣ ਤਾਂ ਸੇਕਾ ਲਗੇ ਜਦ ਵੀ ਚਲਦਾ ਪੁਰਾ,
ਸੱਸੀ ਬਣਕੇ ਨਾ ਐਵੇਂ ਥਲਾਂ \'ਚ ਸੜੀਂ
ਪੁਨੂੰ ਜੋ ਲੈ ਗਏ ਉਹ ਮਿਟਾ ਗਏ ਖੁਰਾ,
ਜਿਹੜੇ ਪੰਛੀ ਨੂੰ ਪਿੰਜਰਾ ਪਸੰਦ ਆ ਗਿਆ
ਆਦਮੀ ਦੀ ਤਰਾਂ ਗਾਉਂਦਾ ਉਹ ਬੇਸੁਰਾ,
ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਈ ਹੋਏ ਰੁੱਖ ਵਾਂਗਰਾਂ
ਉਹ ਸ਼ਖਸ਼ ਤੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਨਜ਼ਰਾਂ ਚੁਰਾ
ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ ਬਰਸਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਪੀੜਾਂ ਦੀ ਸੌਗਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਦੋ ਘੜੀਆਂ ਹਸਾ ਕੇ ਲੁੱਟ ਲੈ ਗਿਆ ਹਾਸੇ
ਗ਼ਮਾਂ ਦੀ ਰਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਦੇ ਉਡੀਕਾਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਉਸਨੂੰ
ਆਸਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਭਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਜਿਸ ਪਾਈ ਬਾਤ ਦਾ ਹੁੰਗਾਰਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ
ਐਸੀ ਇੱਕ ਬਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਸਦਾ ਉਹਦੀ ਯਾਦ ‘ਚ ਰਹਿਣ ਜੋ ਵਿਲਕਦੇ
ਸਿਸਕਦੇ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਰੋਜ਼ ਮੇਰੇ ਸੀਨੇ ‘ਚੋਂ ਜੋ ਆਰ-ਪਾਰ ਲੰਘਦੀ ਏ
ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਬਾਰਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਦਿਨ ਲੰਘੇ ਯਾਦਾਂ ‘ਚ ਤੇ ਰਾਤ ਲੰਘੇ ਖਾਬਾਂ ‘ਚ
ਐਸੇ ਖਿਆਲਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਆਰ ਦੇ ਰਹੇ ਨਾ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਪਾਰ ਦੇ ਰਹੇ
ਸਾਨੂੰ ਐਸੀ ਮਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਭੁੱਲਣਾ ਜੇ ਚਾਹਵਾਂ ਤਾਂ ਭੁੱਲੇ ਨਾ ‘ਬਦੇਸ਼ਾ’ ਮੈਨੂੰ
ਐਸੀ ਸੋਹਣੀ ਝਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਪੀੜਾਂ ਦੀ ਸੌਗਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਦੋ ਘੜੀਆਂ ਹਸਾ ਕੇ ਲੁੱਟ ਲੈ ਗਿਆ ਹਾਸੇ
ਗ਼ਮਾਂ ਦੀ ਰਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਦੇ ਉਡੀਕਾਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਉਸਨੂੰ
ਆਸਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਭਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਜਿਸ ਪਾਈ ਬਾਤ ਦਾ ਹੁੰਗਾਰਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ
ਐਸੀ ਇੱਕ ਬਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਸਦਾ ਉਹਦੀ ਯਾਦ ‘ਚ ਰਹਿਣ ਜੋ ਵਿਲਕਦੇ
ਸਿਸਕਦੇ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਰੋਜ਼ ਮੇਰੇ ਸੀਨੇ ‘ਚੋਂ ਜੋ ਆਰ-ਪਾਰ ਲੰਘਦੀ ਏ
ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਬਾਰਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਦਿਨ ਲੰਘੇ ਯਾਦਾਂ ‘ਚ ਤੇ ਰਾਤ ਲੰਘੇ ਖਾਬਾਂ ‘ਚ
ਐਸੇ ਖਿਆਲਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਆਰ ਦੇ ਰਹੇ ਨਾ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਪਾਰ ਦੇ ਰਹੇ
ਸਾਨੂੰ ਐਸੀ ਮਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਭੁੱਲਣਾ ਜੇ ਚਾਹਵਾਂ ਤਾਂ ਭੁੱਲੇ ਨਾ ‘ਬਦੇਸ਼ਾ’ ਮੈਨੂੰ
ਐਸੀ ਸੋਹਣੀ ਝਾਤ ਦੇ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਮਸਤੀ ਦਾ ਸਾਜ ਅੰਦਰੇ ਹੀ ਵਜਾ ਲਿਆ ਕਰ।
ਦਰਦ ਦਾ ਗ਼ੀਤ ਵੀ ਕਦੇ ਗੁਣਗੁਣਾ ਲਿਆ ਕਰ।
ਪਾਣੀ ‘ਚੋਂ ਅਤਰ ਦੀ ਸੁਗੰਧੀ ਹੈ ਉਂਡਦੀ ਪਈ,
ਆਂਸੂਆਂ ਦੀ ਬਰਸਾਤ ‘ਚ ਵੀ ਨਹਾ ਲਿਆ ਕਰ।
ਆਦਤ ਬਣ ਗਈ ਹੈ ਤੈਨੂੰ ਮੌਤ ਤੋਂ ਡਰਨ ਦੀ,
ਕਦੇ ਕਦੇ ਮੌਤ ‘ਤੇ ਵੀ ਮੁਸਕਰਾ ਲਿਆ ਕਰ।
ਖੋਹ ਲਿਆ, ਭਰ ਲਿਆ ਸਦਾ ਘਰ ਅਪਣਾ,
ਅੱਧੀ ‘ਚੋਂ ਅੱਧੀ ਵੰਡ ਕੇ ਵੀ ਖਾ ਲਿਆ ਕਰ।
ਹਨੇਰੇ ‘ਚ ਭਟਕਦਾ ਟੱਕਰਾਂ ਪਿਆ ਤੂੰ ਮਾਰਦਾ,
ਸੁਰਮਾ ਗਿਆਨ ਦਾ ਨੈਣਾਂ ‘ਚ ਪਾ ਲਿਆ ਕਰ।
ਢਾਈ ਅੱਖਰ ਮਿਲ ਗਏ ‘ਪ੍ਰੇਮ’ ਸਾਥੀ ਹੋ ਗਿਆ,
ਇਹ ਨੁਖ਼ਸਾ ਵੀ ਕਦੇ ਕਦੇ ਅਜ਼ਮਾ ਲਿਆ ਕਰ।
ਦਰਦ ਦਾ ਗ਼ੀਤ ਵੀ ਕਦੇ ਗੁਣਗੁਣਾ ਲਿਆ ਕਰ।
ਪਾਣੀ ‘ਚੋਂ ਅਤਰ ਦੀ ਸੁਗੰਧੀ ਹੈ ਉਂਡਦੀ ਪਈ,
ਆਂਸੂਆਂ ਦੀ ਬਰਸਾਤ ‘ਚ ਵੀ ਨਹਾ ਲਿਆ ਕਰ।
ਆਦਤ ਬਣ ਗਈ ਹੈ ਤੈਨੂੰ ਮੌਤ ਤੋਂ ਡਰਨ ਦੀ,
ਕਦੇ ਕਦੇ ਮੌਤ ‘ਤੇ ਵੀ ਮੁਸਕਰਾ ਲਿਆ ਕਰ।
ਖੋਹ ਲਿਆ, ਭਰ ਲਿਆ ਸਦਾ ਘਰ ਅਪਣਾ,
ਅੱਧੀ ‘ਚੋਂ ਅੱਧੀ ਵੰਡ ਕੇ ਵੀ ਖਾ ਲਿਆ ਕਰ।
ਹਨੇਰੇ ‘ਚ ਭਟਕਦਾ ਟੱਕਰਾਂ ਪਿਆ ਤੂੰ ਮਾਰਦਾ,
ਸੁਰਮਾ ਗਿਆਨ ਦਾ ਨੈਣਾਂ ‘ਚ ਪਾ ਲਿਆ ਕਰ।
ਢਾਈ ਅੱਖਰ ਮਿਲ ਗਏ ‘ਪ੍ਰੇਮ’ ਸਾਥੀ ਹੋ ਗਿਆ,
ਇਹ ਨੁਖ਼ਸਾ ਵੀ ਕਦੇ ਕਦੇ ਅਜ਼ਮਾ ਲਿਆ ਕਰ।
ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਹਾਂ ਪ੍ਰਾਹੁਣਾ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ।
ਤੁਰ ਜਾਣਾ ਸੁਕਰਾਤ ਵਾਂਗੂੰ ਪੀ ਪਿਆਲਾ ਜ਼ਹਿਰ ਦਾ।
ਦਰਦ ਬੜਾ ਨੇ ਦੇ ਰਹੇ ਫੁੱਲ ਜੋ ਮਾਰੇ ਯਾਰ ਨੇ,
ਦੁੱਖ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੋਂਵਦਾ ਪੱਥਰ ਮਾਰੇ ਗ਼ੈਰ ਦਾ।
ਗੀਤ ਉਹ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਗੂੰਜਣੇ ਗਾਏ ਜੋ ਹਵਾ ਦੀ ਹਿੱਕ ਤੇ,
ਆਖਿਰੀ ਹੈ ਇਹ ਬੋਲ ਮੇਰਾ, ਇਸ ਸਰਾਪੀ ਬਹਿਰ ਦਾ।
ਰਾਤਾਂ ਦੀਆਂ ਇਹ ਰੌਣਕਾਂ ਰਹਿਣ ਤੇਰੇ ਲਈ ਸਦਾ,
ਆਖਰੀ ਲਮਾਹ ਸਮਝ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਅਭਾਗੇ ਪਹਿਰ ਦਾ।
ਬਣਾਇਆ ਕਦੇ ਸੀ ਆਸ਼ੀਆਂ, ਸਮੁੰਦਰ ਕੰਢੇ ਰੇਤ ਤੇ,
ਥਪੇੜਾ ਨਾ ਸੀ ਸਹਿ ਸਕਿਆ, ਉਂਠੀ ਕਾਤਿਲ ਲਹਿਰ ਦਾ।
ਹਸਤੀ ਮੈਂ ਅਪਣੀ ਵੇਚ ਕੇ ਕੀ ਲਿਆ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ,
ਸਿਲ੍ਹਾ ਹੈ ਮਿਲਿਆ ‘ਤੀਰ’ ਨੂੰ ਮਜ੍ਹਬਾਂ ਦੇ ਉਂਠੇ ਕਹਿਰ ਦਾ
ਤੁਰ ਜਾਣਾ ਸੁਕਰਾਤ ਵਾਂਗੂੰ ਪੀ ਪਿਆਲਾ ਜ਼ਹਿਰ ਦਾ।
ਦਰਦ ਬੜਾ ਨੇ ਦੇ ਰਹੇ ਫੁੱਲ ਜੋ ਮਾਰੇ ਯਾਰ ਨੇ,
ਦੁੱਖ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੋਂਵਦਾ ਪੱਥਰ ਮਾਰੇ ਗ਼ੈਰ ਦਾ।
ਗੀਤ ਉਹ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਗੂੰਜਣੇ ਗਾਏ ਜੋ ਹਵਾ ਦੀ ਹਿੱਕ ਤੇ,
ਆਖਿਰੀ ਹੈ ਇਹ ਬੋਲ ਮੇਰਾ, ਇਸ ਸਰਾਪੀ ਬਹਿਰ ਦਾ।
ਰਾਤਾਂ ਦੀਆਂ ਇਹ ਰੌਣਕਾਂ ਰਹਿਣ ਤੇਰੇ ਲਈ ਸਦਾ,
ਆਖਰੀ ਲਮਾਹ ਸਮਝ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਅਭਾਗੇ ਪਹਿਰ ਦਾ।
ਬਣਾਇਆ ਕਦੇ ਸੀ ਆਸ਼ੀਆਂ, ਸਮੁੰਦਰ ਕੰਢੇ ਰੇਤ ਤੇ,
ਥਪੇੜਾ ਨਾ ਸੀ ਸਹਿ ਸਕਿਆ, ਉਂਠੀ ਕਾਤਿਲ ਲਹਿਰ ਦਾ।
ਹਸਤੀ ਮੈਂ ਅਪਣੀ ਵੇਚ ਕੇ ਕੀ ਲਿਆ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ,
ਸਿਲ੍ਹਾ ਹੈ ਮਿਲਿਆ ‘ਤੀਰ’ ਨੂੰ ਮਜ੍ਹਬਾਂ ਦੇ ਉਂਠੇ ਕਹਿਰ ਦਾ
ਦਰ ਕਿਨਾਰਾ ਕਰ ਗਏ, ਬਣੇ ਜੋ ਸਾਡਾ ਸਾਥ ਸੀ।
ਬਿਨ ਹੁੰਗਾਰੇ ਮੁੱਕ ਗਈ ਪਾਈ ਅਸਾਂ ਜੋ ਬਾਤ ਸੀ।
ਚਮਕਿਆ ਜੋ ਵਾਂਗ ਸੋਨੇ, ਭੈੜਾ ਪਿੱਤਲ ਨਿਕਲਿਆ,
ਚਾਰ ਦਿਨ ਦੀ ਚਾਨਣੀ ਫਿਰ ਅੰਧੇਰੀ ਰਾਤ ਸੀ।
ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰਾਹ ਦਾ ਹਮਸਫਰ ਬਣਨਾ ਲੋਚਿਆਂ,
ਮੁੜ ਉਸ ਨਾ ਵੇਖਿਆ, ਹਿਜ਼ਰਾਂ ਭਰੀ ਹਯਾਤ ਸੀ।
ਕਹਿ ਮਨ ਅਪਣੇ ਨੂੰ ਏਦਾਂ, ਸੀ ਅਸਾਂ ਸਮਝਾ ਲਿਆ,
ਗ਼ਮ ਨਾ ਕਰ ਤੂੰ ਦੋਸਤਾ, ਇਹੀ ਤੇਰੀ ਬਾਰਾਤ ਸੀ।
ਫਿਰ ਮਿਲੇ ਰਾਹ ਅਸਾਡੇ, ਅਸਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ,
ਝੱਟ ਉਹ ਓਝਲ ਹੋ ਗਏ ਕੈਸੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਸੀ।
ਬਣ ਪੱਥਰ ਖੜੇ ਰਹੇ ਫਿਰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਆਸ ਵਿੱਚ,
ਜ਼ਾਲਮ ਕੈਸਾ ਨਿਕਲਿਆ ਫਿਰ ਨਾ ਪਾਈ ਝਾਤ ਸੀ।
ਅੱਖੋਂ ਹੰਝੂ ਵਹਿ ਤੁਰੇ ਦਿਲ ਤੇ ਬਿਜਲੀਆਂ ਪੈ ਗਈਆਂ,
ਸਾਵਣ ਅਜੇ ਤਾਂ ਦੂਰ ਸੀ, ਇਹ ਕੈਸੀ ਬਰਸਾਤ ਸੀ।
ਬਿਨ ਹੁੰਗਾਰੇ ਮੁੱਕ ਗਈ ਪਾਈ ਅਸਾਂ ਜੋ ਬਾਤ ਸੀ।
ਚਮਕਿਆ ਜੋ ਵਾਂਗ ਸੋਨੇ, ਭੈੜਾ ਪਿੱਤਲ ਨਿਕਲਿਆ,
ਚਾਰ ਦਿਨ ਦੀ ਚਾਨਣੀ ਫਿਰ ਅੰਧੇਰੀ ਰਾਤ ਸੀ।
ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰਾਹ ਦਾ ਹਮਸਫਰ ਬਣਨਾ ਲੋਚਿਆਂ,
ਮੁੜ ਉਸ ਨਾ ਵੇਖਿਆ, ਹਿਜ਼ਰਾਂ ਭਰੀ ਹਯਾਤ ਸੀ।
ਕਹਿ ਮਨ ਅਪਣੇ ਨੂੰ ਏਦਾਂ, ਸੀ ਅਸਾਂ ਸਮਝਾ ਲਿਆ,
ਗ਼ਮ ਨਾ ਕਰ ਤੂੰ ਦੋਸਤਾ, ਇਹੀ ਤੇਰੀ ਬਾਰਾਤ ਸੀ।
ਫਿਰ ਮਿਲੇ ਰਾਹ ਅਸਾਡੇ, ਅਸਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ,
ਝੱਟ ਉਹ ਓਝਲ ਹੋ ਗਏ ਕੈਸੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਸੀ।
ਬਣ ਪੱਥਰ ਖੜੇ ਰਹੇ ਫਿਰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਆਸ ਵਿੱਚ,
ਜ਼ਾਲਮ ਕੈਸਾ ਨਿਕਲਿਆ ਫਿਰ ਨਾ ਪਾਈ ਝਾਤ ਸੀ।
ਅੱਖੋਂ ਹੰਝੂ ਵਹਿ ਤੁਰੇ ਦਿਲ ਤੇ ਬਿਜਲੀਆਂ ਪੈ ਗਈਆਂ,
ਸਾਵਣ ਅਜੇ ਤਾਂ ਦੂਰ ਸੀ, ਇਹ ਕੈਸੀ ਬਰਸਾਤ ਸੀ।
ਰੰਗ ਜ਼ਮਾਨੇ ਬਦਲਿਆ ਬਦਲ ਗਈ ਹੈ ਚਾਲ
ਫੋਕੀ ਚੌਧਰ ਵਾਸਤੇ ਕਰਦੇ ਲੋਕ ਪਲਾਲ
ਧੀਆਂ ਸਹੁਰੇ ਤੋਰੀਆਂ ਤੋਰ ਵਿਦੇਸ਼ੀਂ ਪੁੱਤ
ਵਿਚ ਬੁਢਾਪੇ ਝੂਰਦਾ ਕੋਈ ਨਾ ਪੁੱਛਦਾ ਹਾਲ
ਪੈਲਿਸ ਦੇ ਵਿਚ ਸ਼ਾਦੀਆਂ ਬਦਲੇ ਸਾਰੇ ਢੰਗ
ਧੀ ਜਵਾਈ ਪਿਉ ਪੁੱਤ ਨੱਚਦੇ ਨਾਲੋ ਨਾਲ
ਚਰਖਾ ਦਾਦੀ ਮਾਂ ਦਾ ਸੁੱਟਿਆ ਵਿਚ ਸਟੋਰ
ਤਿੰਨੇ ਪੁਰਜ਼ੇ ਗੁੰਮ ਨੇ ਤੱਕਲਾ,ਚਰਖੀ,ਮਾਹਲ
ਕਰਜੇ਼ ਹੇਠ ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਨਾ ਲੱਭਿਆ ਕੋਈ ਹੱਲ
ਅੰਦਰ ਵੜ ਕੇ ਲੈ ਲਿਆ ਫਾਹਾ ਪੱਖੇ ਨਾਲ
ਅੰਦਰੋ ਅੰਦਰੀ ਰੱਖ ਲੈ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦਾ ਰਾਜ਼
ਕੋਈ ਨਾ ਪਰਦੇ ਢੱਕਦਾ ਦਿੰਦੇ ਗੱਲ ਉਛਾਲ
ਫੋਕੀ ਚੌਧਰ ਵਾਸਤੇ ਕਰਦੇ ਲੋਕ ਪਲਾਲ
ਧੀਆਂ ਸਹੁਰੇ ਤੋਰੀਆਂ ਤੋਰ ਵਿਦੇਸ਼ੀਂ ਪੁੱਤ
ਵਿਚ ਬੁਢਾਪੇ ਝੂਰਦਾ ਕੋਈ ਨਾ ਪੁੱਛਦਾ ਹਾਲ
ਪੈਲਿਸ ਦੇ ਵਿਚ ਸ਼ਾਦੀਆਂ ਬਦਲੇ ਸਾਰੇ ਢੰਗ
ਧੀ ਜਵਾਈ ਪਿਉ ਪੁੱਤ ਨੱਚਦੇ ਨਾਲੋ ਨਾਲ
ਚਰਖਾ ਦਾਦੀ ਮਾਂ ਦਾ ਸੁੱਟਿਆ ਵਿਚ ਸਟੋਰ
ਤਿੰਨੇ ਪੁਰਜ਼ੇ ਗੁੰਮ ਨੇ ਤੱਕਲਾ,ਚਰਖੀ,ਮਾਹਲ
ਕਰਜੇ਼ ਹੇਠ ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਨਾ ਲੱਭਿਆ ਕੋਈ ਹੱਲ
ਅੰਦਰ ਵੜ ਕੇ ਲੈ ਲਿਆ ਫਾਹਾ ਪੱਖੇ ਨਾਲ
ਅੰਦਰੋ ਅੰਦਰੀ ਰੱਖ ਲੈ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦਾ ਰਾਜ਼
ਕੋਈ ਨਾ ਪਰਦੇ ਢੱਕਦਾ ਦਿੰਦੇ ਗੱਲ ਉਛਾਲ
ਗੁਆਏ ਪਲ ਤੇ ਵਿਛੜੇ ਯਾਰ ਅਕਸਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਜਦੋਂ ਭੀ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ ਬਰਾਬਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਘਟੇ ਜਦ ਦਰਦ ਦਿਲ ਵਿਚੋਂ ਮੈਂ ਛੇੜਾਂ ਦਾਸਤਾਂ ਅਪਣੀ
ਬਿਤਾਏ ਨਾਲ ਉਹਦੇ ਦਿਨ ਨਿਰੰਤਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਦਾ ਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਉਹਦਾ ਅਠਖੇਲੀਆਂ ਕਰਨਾ
ਉਹਦੇ ਹਾਸੇ ਭੀ ਮੈਨੂੰ,ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਭਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਇਹ ਵੱਖਰੀ ਹੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਮਿਰੀ ਕਿਸ਼ਤੀ ਦੇ ਡੁੱਬਣ ਦੀ
ਕਿ ਮੇਰੇ ਮਾਝੀ ਤੇਰੇ ਸਾਰੇ ਅਡੰਬਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਰਿਹਾ ਬਿਸਮਿਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੈ,ਚੁਭੋਂਦਾ ਉਹ ਰਿਹਾ ਨਸ਼ਤਰ
ਚੁਭੋਏ ਰੰਗਲੇ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਨਸ਼ਤਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਵਰਾਉਂਦਾ ਹੀ ਰਿਹਾ ਲਾ ਲਾ ਕੇ ਲਾਰੇ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਨੂੰ
ਤਿਰੇ ਝੂਠੇ ਉਹ ਵਾਅਦੇ ਯਾਰ ਅਕਸਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਛੁਡਾ ਸਕਿਆ ਨਾ ਪਿੱਛਾ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਮਾਸੂਮ ਨਜ਼ਰਾਂ ਤੋ
ਅਜੇ ਮਖਮੂਰ ਨਜ਼ਰਾਂ ਦੇ ਉਹ ਸਾਗਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਸੁਣਾਵਣ ਦਾਸਤਾਂ ਦਿਲ ਦੀ ਮਿਰੇ ਖਾਮੋਸ਼ ਇਹ ਹੰਝੂ
ਇਹ ਦਿਲ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੈ,ਸਿਤਮਗਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਨਾ ਕੋਈ ਬੇਵਫਾ ਹੈ ਭਾਰਤੀ !ਨਾ ਬਾਵਫਾ ਕੋਈ
ਇਹ ਹਨ ਅਹਿਸਾਸ ਦਿਲ ਦੇ ਜੋ ਐ ਦਿਲਬਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਜਦੋਂ ਭੀ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ ਬਰਾਬਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਘਟੇ ਜਦ ਦਰਦ ਦਿਲ ਵਿਚੋਂ ਮੈਂ ਛੇੜਾਂ ਦਾਸਤਾਂ ਅਪਣੀ
ਬਿਤਾਏ ਨਾਲ ਉਹਦੇ ਦਿਨ ਨਿਰੰਤਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਦਾ ਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਉਹਦਾ ਅਠਖੇਲੀਆਂ ਕਰਨਾ
ਉਹਦੇ ਹਾਸੇ ਭੀ ਮੈਨੂੰ,ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਭਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਇਹ ਵੱਖਰੀ ਹੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਮਿਰੀ ਕਿਸ਼ਤੀ ਦੇ ਡੁੱਬਣ ਦੀ
ਕਿ ਮੇਰੇ ਮਾਝੀ ਤੇਰੇ ਸਾਰੇ ਅਡੰਬਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਰਿਹਾ ਬਿਸਮਿਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੈ,ਚੁਭੋਂਦਾ ਉਹ ਰਿਹਾ ਨਸ਼ਤਰ
ਚੁਭੋਏ ਰੰਗਲੇ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਨਸ਼ਤਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਵਰਾਉਂਦਾ ਹੀ ਰਿਹਾ ਲਾ ਲਾ ਕੇ ਲਾਰੇ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਨੂੰ
ਤਿਰੇ ਝੂਠੇ ਉਹ ਵਾਅਦੇ ਯਾਰ ਅਕਸਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਛੁਡਾ ਸਕਿਆ ਨਾ ਪਿੱਛਾ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਮਾਸੂਮ ਨਜ਼ਰਾਂ ਤੋ
ਅਜੇ ਮਖਮੂਰ ਨਜ਼ਰਾਂ ਦੇ ਉਹ ਸਾਗਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਸੁਣਾਵਣ ਦਾਸਤਾਂ ਦਿਲ ਦੀ ਮਿਰੇ ਖਾਮੋਸ਼ ਇਹ ਹੰਝੂ
ਇਹ ਦਿਲ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੈ,ਸਿਤਮਗਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਨਾ ਕੋਈ ਬੇਵਫਾ ਹੈ ਭਾਰਤੀ !ਨਾ ਬਾਵਫਾ ਕੋਈ
ਇਹ ਹਨ ਅਹਿਸਾਸ ਦਿਲ ਦੇ ਜੋ ਐ ਦਿਲਬਰ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਫੁੱਲ ਪੱਤੇ ਜੋ ਨਾਲ ਬਹਾਰਾਂ ਆਂਦੇ ਨੇ ।
ਪੱਤਝੜਾਂ ਨੂੰ ਸੋਚ ਕੇ ਕਦ ਘਬਰਾਂਦੇ ਨੇ ।
ਜੀਵਨ - ਜਾਚ ਨਾ ਆਈ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ,
ਕੱਲ੍ਹ ਬਾਰੇ ਜੋ ਸੋਚ ਕੇ \'ਅੱਜ\' ਗਵਾਂਦੇ ਨੇ ।
ਠੱਗੀ ਠ੍ਹੌਰੀ ਜਿਸ ਦੀ ਆਦਤ ਬਣ ਜਾਂਦੀ,
ਆਪਣਿਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਫਿਰ ਅੱਖ ਬਚਾਂਦੇ ਨੇ ।
ਮਿੱਤਰ , ਰਿਸ਼ਤੇ ਖੇਰੂੰ ਖੇਰੂੰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ,
ਲਾਲਚ ਵਿਚ ਜੋ ਪੈ, ਨਾ ਕੌਲ ਨਿਭਾਂਦੇ ਨੇ ।
ਭਰਿਆ ਭਰਿਆ ਵਿਹੜਾ ਸਖ਼ਣਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ,
ਜਦ ਪੁੱਤਰ ਧੀਆਂ ਅਪਣੇ ਘਰ ਵਸਾਂਦੇ ਨੇ ।
ਸੁੱਖੀ ਸਾਂਦੀ ਰਹਿਣ ਜਿਥੇ ਵੀ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ,
ਹਰ ਗੱਲ ਪਿਛੋਂ ਅੰਤ ਤੇ ਉਹ ਦੁਆ\'ਦੇ ਨੇ ।
ਪੱਤਝੜਾਂ ਨੂੰ ਸੋਚ ਕੇ ਕਦ ਘਬਰਾਂਦੇ ਨੇ ।
ਜੀਵਨ - ਜਾਚ ਨਾ ਆਈ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ,
ਕੱਲ੍ਹ ਬਾਰੇ ਜੋ ਸੋਚ ਕੇ \'ਅੱਜ\' ਗਵਾਂਦੇ ਨੇ ।
ਠੱਗੀ ਠ੍ਹੌਰੀ ਜਿਸ ਦੀ ਆਦਤ ਬਣ ਜਾਂਦੀ,
ਆਪਣਿਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਫਿਰ ਅੱਖ ਬਚਾਂਦੇ ਨੇ ।
ਮਿੱਤਰ , ਰਿਸ਼ਤੇ ਖੇਰੂੰ ਖੇਰੂੰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ,
ਲਾਲਚ ਵਿਚ ਜੋ ਪੈ, ਨਾ ਕੌਲ ਨਿਭਾਂਦੇ ਨੇ ।
ਭਰਿਆ ਭਰਿਆ ਵਿਹੜਾ ਸਖ਼ਣਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ,
ਜਦ ਪੁੱਤਰ ਧੀਆਂ ਅਪਣੇ ਘਰ ਵਸਾਂਦੇ ਨੇ ।
ਸੁੱਖੀ ਸਾਂਦੀ ਰਹਿਣ ਜਿਥੇ ਵੀ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ,
ਹਰ ਗੱਲ ਪਿਛੋਂ ਅੰਤ ਤੇ ਉਹ ਦੁਆ\'ਦੇ ਨੇ ।
ਟੰਗੇ ਪਲਕਾਂ ਤੇ ਅਥਰੂ ਉਹ ਚੋਣਗੇ ਇਕ ਦਿਨ
ਮੇਰੇ ਦੀਪਕ ਬੁਝਾ ਕੇ ਉਹ ਰੋਣਗੇ ਇਕ ਦਿਨ
ਟੁਰ ਗਿਆ ਕਿਤੇ ਗੁੰਮ ਗਿਆ ਹੋਣਾ ਬੱਦਲੀਂ
ਨੈਣ ਦੋ ਪਲ ਹੰਝੂਆਂ ਚ ਡਬੋਣਗੇ ਇਕ ਦਿਨ
ਏਨੇ ਸਹਿਮ ਗਏ ਹਨ ਰੁੱਖ ਨਹੀਂ ਗੱਲ ਕਰਦੇ
ਤੂਫ਼ਾਨਾਂ ਅੱਗੇ ਉਹ ਵੀ ਖੜੋਣਗੇ ਇਕ ਦਿਨ
ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਮ ਨੇ ਜੇ ਕੀਤੀ ਨਾ ਖ਼ੁਦਕੁਸ਼ੀ
ਜ਼ਿਕਰ ਹੋਂਟਾਂ ਤੇ ਗੀਤਾਂ ਦੇ ਹੋਣਗੇ ਇਕ ਦਿਨ
ਜਂਜੀਰ ਪਹਿਨੀ ਹੈ ਪੈਰਾਂ ਚ ਪੰਜੇਬਾਂ ਦਾ ਚਾਅ
ਇਹਦੇ ਬੋਰ ਸਲੀਬ ਛਣਕੌਣਗੇ ਇਕ ਦਿਨ
ਇਹ ਜੋ ਹੱਸਦੇ ਨੇ ਯਾਰ ਹੋ 2 ਓਹਲੇ
ਮਰਨ ਬਾਦ ਉਦਾਸ ਹੋਣਗੇ ਇਕ ਦਿਨ
ਮੇਰੇ ਦੀਪਕ ਬੁਝਾ ਕੇ ਉਹ ਰੋਣਗੇ ਇਕ ਦਿਨ
ਟੁਰ ਗਿਆ ਕਿਤੇ ਗੁੰਮ ਗਿਆ ਹੋਣਾ ਬੱਦਲੀਂ
ਨੈਣ ਦੋ ਪਲ ਹੰਝੂਆਂ ਚ ਡਬੋਣਗੇ ਇਕ ਦਿਨ
ਏਨੇ ਸਹਿਮ ਗਏ ਹਨ ਰੁੱਖ ਨਹੀਂ ਗੱਲ ਕਰਦੇ
ਤੂਫ਼ਾਨਾਂ ਅੱਗੇ ਉਹ ਵੀ ਖੜੋਣਗੇ ਇਕ ਦਿਨ
ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਮ ਨੇ ਜੇ ਕੀਤੀ ਨਾ ਖ਼ੁਦਕੁਸ਼ੀ
ਜ਼ਿਕਰ ਹੋਂਟਾਂ ਤੇ ਗੀਤਾਂ ਦੇ ਹੋਣਗੇ ਇਕ ਦਿਨ
ਜਂਜੀਰ ਪਹਿਨੀ ਹੈ ਪੈਰਾਂ ਚ ਪੰਜੇਬਾਂ ਦਾ ਚਾਅ
ਇਹਦੇ ਬੋਰ ਸਲੀਬ ਛਣਕੌਣਗੇ ਇਕ ਦਿਨ
ਇਹ ਜੋ ਹੱਸਦੇ ਨੇ ਯਾਰ ਹੋ 2 ਓਹਲੇ
ਮਰਨ ਬਾਦ ਉਦਾਸ ਹੋਣਗੇ ਇਕ ਦਿਨ
ਚੇਤਨਾ ਦਾ ਦਰਿਆ ਜਦ ਬਸਤੀ ਨੂੰ ਹੋਵੇਗਾ
ਹੱਕ ਸਚ ਦਾ ਝੰਡਾ ਨਾ ਤਦ ਕੋਈ ਖੋਵੇਗਾ
ਲੋਕ ਭਰਨਗੇ ਚੁਣ ਭਾਵੇਂ ਚੰਗੇਰ ਮੋਤੀਆਂ ਦੀ,
ਪਾਰਖੂ ਅੱਖ ਵਾਲਾ,ਸੁਚੇ ਮਾਲਾ ‘ਚ ਪਰੋਵੇਗਾ
ਗੱਲ ਸਚੀ ਜਾਂ ਝੂਠੀ ਸੀ ,ਹੁਣ ਮਿੱਟੀ ਪਾਈਏ
ਮੰਜਲ ਨਵੀਂ ਰਾਹੀ ਗੀਤ ਨਵਾਂ ਕੋਈ ਛੋਵੇਗਾ
ਬੁੱਤ ਨਾ ਸਮਝੋ ਇਸ ‘ਚ ਅਜੇ ਹੈ ਜਾਨ ਬਾਕੀ
ਕਿ ਰੋਂਦਾ ਦੇਖ ਬੱਚਾ ,ਨਾ ਸਾਡਾ ਦਿਲ ਰੋਵੇਗਾ
ਕੰਢੇ ਉੱਗੇ ਉਸਦੀਆਂ ਨਿਆਮਤਾਂ ਖਾਤਰ,
ਨਾ ਸੋਚਿਆ ,ਮਿੱਟੀ ਸਾਡੀ ਨੂੰ ਸਾਥੋ ਖੋਵੇਗਾ
ਹੱਕ ਸਚ ਦਾ ਝੰਡਾ ਨਾ ਤਦ ਕੋਈ ਖੋਵੇਗਾ
ਲੋਕ ਭਰਨਗੇ ਚੁਣ ਭਾਵੇਂ ਚੰਗੇਰ ਮੋਤੀਆਂ ਦੀ,
ਪਾਰਖੂ ਅੱਖ ਵਾਲਾ,ਸੁਚੇ ਮਾਲਾ ‘ਚ ਪਰੋਵੇਗਾ
ਗੱਲ ਸਚੀ ਜਾਂ ਝੂਠੀ ਸੀ ,ਹੁਣ ਮਿੱਟੀ ਪਾਈਏ
ਮੰਜਲ ਨਵੀਂ ਰਾਹੀ ਗੀਤ ਨਵਾਂ ਕੋਈ ਛੋਵੇਗਾ
ਬੁੱਤ ਨਾ ਸਮਝੋ ਇਸ ‘ਚ ਅਜੇ ਹੈ ਜਾਨ ਬਾਕੀ
ਕਿ ਰੋਂਦਾ ਦੇਖ ਬੱਚਾ ,ਨਾ ਸਾਡਾ ਦਿਲ ਰੋਵੇਗਾ
ਕੰਢੇ ਉੱਗੇ ਉਸਦੀਆਂ ਨਿਆਮਤਾਂ ਖਾਤਰ,
ਨਾ ਸੋਚਿਆ ,ਮਿੱਟੀ ਸਾਡੀ ਨੂੰ ਸਾਥੋ ਖੋਵੇਗਾ
ਤਿੜਕੇ ਬੂਹੇ, ਬਿਰਧ ਦਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਕਾਹਦਾ ਧਰਵਾਸ
ਘਰ ਦੀ ਰੌਣਕ ਸਨ ਜੋ ਕਰ ਗਏ ਦੇਹਲੀ ਤੋਂ ਪਰਵਾਸ
ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਅਨੇਕਾਂ ਹੀ ਅਣਗੌਲੇ ਰਾਮ
ਅਪਣੇ ਅਪਣੇ ਘਰ ਵਿਚ ਜਿਹੜੇ ਭੋਗ ਰਹੇ ਬਨਵਾਸ
ਓਸ ਨਦੀ ਨੇ ਤਾਂ ਨਈਂ ਕੀਤਾ ਪਾਣੀ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ,
ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਮਾਰੂਥਲ ਸੀ, ਬੁਝਦੀ ਕਿੰਝ ਪਿਆਸ
ਆਪਾਂ ਤਾਂ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਬੀਜੇ ਸਨ ਸਧਰਾਂ ਦੇ ਬੀਜ
ਜ਼ਹਿਰੀ ਰੁੱਤ ਕੀ ਕਰ ਗਈ ਖੌਰੇ, ਉੱਗ ਪਈ ਸਲਫਾਸ
ਮਾਂ ਹੀ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਵੇ ਬਸ ਕੀ ਕਰਨੀ ਐ ਚੋਗ
ਵਹਿਸ਼ੀ ਰੁੱਤ ਚ ਕੀਤੀ ਕੰਬਦੇ ਬੋਟਾਂ ਨੇ ਅਰਦਾਸ
ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸਰਦੀ ਨੇ ਐਨਾ ਦਿੱਤਾ ਪਿੰਡਾ ਠਾਰ
ਹੁਣ ਸਿਵਿਆਂ ਦੀ ਅੱਗ ਨੇ ਵੀ ਨਾ ਦੇਣਾ ਕੋਈ ਨਿਘਾਸ
ਪਾਣੀ ਵਾਂਗ ਪਵਿੱਤਰ ਸੀ ਉਹ ਜਦ ਸੀ ਬੰਦਾ ਆਮ
ਹੁੰਦੀ ਹੀ ਗਈ ਕੂੜ-ਮਿਲਾਵਟ ਜਿਉਂ-ਜਿਉਂ ਹੋਇਆ ਖਾਸ
ਘਰ ਦੀ ਰੌਣਕ ਸਨ ਜੋ ਕਰ ਗਏ ਦੇਹਲੀ ਤੋਂ ਪਰਵਾਸ
ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਅਨੇਕਾਂ ਹੀ ਅਣਗੌਲੇ ਰਾਮ
ਅਪਣੇ ਅਪਣੇ ਘਰ ਵਿਚ ਜਿਹੜੇ ਭੋਗ ਰਹੇ ਬਨਵਾਸ
ਓਸ ਨਦੀ ਨੇ ਤਾਂ ਨਈਂ ਕੀਤਾ ਪਾਣੀ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ,
ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਮਾਰੂਥਲ ਸੀ, ਬੁਝਦੀ ਕਿੰਝ ਪਿਆਸ
ਆਪਾਂ ਤਾਂ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਬੀਜੇ ਸਨ ਸਧਰਾਂ ਦੇ ਬੀਜ
ਜ਼ਹਿਰੀ ਰੁੱਤ ਕੀ ਕਰ ਗਈ ਖੌਰੇ, ਉੱਗ ਪਈ ਸਲਫਾਸ
ਮਾਂ ਹੀ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਵੇ ਬਸ ਕੀ ਕਰਨੀ ਐ ਚੋਗ
ਵਹਿਸ਼ੀ ਰੁੱਤ ਚ ਕੀਤੀ ਕੰਬਦੇ ਬੋਟਾਂ ਨੇ ਅਰਦਾਸ
ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸਰਦੀ ਨੇ ਐਨਾ ਦਿੱਤਾ ਪਿੰਡਾ ਠਾਰ
ਹੁਣ ਸਿਵਿਆਂ ਦੀ ਅੱਗ ਨੇ ਵੀ ਨਾ ਦੇਣਾ ਕੋਈ ਨਿਘਾਸ
ਪਾਣੀ ਵਾਂਗ ਪਵਿੱਤਰ ਸੀ ਉਹ ਜਦ ਸੀ ਬੰਦਾ ਆਮ
ਹੁੰਦੀ ਹੀ ਗਈ ਕੂੜ-ਮਿਲਾਵਟ ਜਿਉਂ-ਜਿਉਂ ਹੋਇਆ ਖਾਸ
ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਹੋਈਆਂ ਰੁੱਸਵਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ
ਕੀਤੀਆਂ ਜੋ ਤੁਸਾਂ ਬੇਵਫਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ
ਆਪਣੇ ਹੀ ਦਿਲ ਤੇ ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਹੰਢਾ ਲਈਆਂ
ਜੱਗ ਦੀਆਂ ਪੀੜਾਂ ਜੋ ਪਰਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ
ਜਿੰਦਗੀ ‘ਚ ਐਸ਼ਾਂ ਤੇ ਅਰਾਮ ਜਿਹੜਾ ਮਾਣਿਆ
ਵੱਡਿਆਂ ਜੋ ਕੀਤੀਆਂ ਕਮਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ
ਸੋਨੇ ਰੰਗੇ ਪਲ ਤੇ ਰੰਗੀਨ ਜਿਹੀਆਂ ਘੜੀਆਂ
ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਜੋ ਗਵਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ
ਬਾਗ ਵਿਚ ਮਾਲੀਆਂ ਦੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਤਾਂ ਸੀ ਮਗਰ
ਧੁੱਪਾਂ ਨੇ ਜੋ ਡਾਲੀਆਂ ਸੁਕਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ
ਫੈਸਲੇ ਉਡੀਕਦਿਆਂ ਮੁੱਦਤਾਂ ਜੋ ਬੀਤੀਆਂ
ਕੋਰਟਾਂ ‘ਚ ਜੁੱਤੀਆਂ ਘਸਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ
ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਦਾ ਸਿਲਾ ਇਹੋ ਮਿਲਿਆ
ਲੋਕਾਂ ਕੋਲੋਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਵਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ
ਕੀਤੀਆਂ ਜੋ ਤੁਸਾਂ ਬੇਵਫਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ
ਆਪਣੇ ਹੀ ਦਿਲ ਤੇ ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਹੰਢਾ ਲਈਆਂ
ਜੱਗ ਦੀਆਂ ਪੀੜਾਂ ਜੋ ਪਰਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ
ਜਿੰਦਗੀ ‘ਚ ਐਸ਼ਾਂ ਤੇ ਅਰਾਮ ਜਿਹੜਾ ਮਾਣਿਆ
ਵੱਡਿਆਂ ਜੋ ਕੀਤੀਆਂ ਕਮਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ
ਸੋਨੇ ਰੰਗੇ ਪਲ ਤੇ ਰੰਗੀਨ ਜਿਹੀਆਂ ਘੜੀਆਂ
ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਜੋ ਗਵਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ
ਬਾਗ ਵਿਚ ਮਾਲੀਆਂ ਦੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਤਾਂ ਸੀ ਮਗਰ
ਧੁੱਪਾਂ ਨੇ ਜੋ ਡਾਲੀਆਂ ਸੁਕਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ
ਫੈਸਲੇ ਉਡੀਕਦਿਆਂ ਮੁੱਦਤਾਂ ਜੋ ਬੀਤੀਆਂ
ਕੋਰਟਾਂ ‘ਚ ਜੁੱਤੀਆਂ ਘਸਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ
ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਦਾ ਸਿਲਾ ਇਹੋ ਮਿਲਿਆ
ਲੋਕਾਂ ਕੋਲੋਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਵਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ
ਦਿਲ ਦੇ ਬੂਹੇ ਤੇ ਇਕ ਦੀਵਾ ਬਾਲ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਤੇਰੇ ਵਾਪਸ ਆਉਣੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਸਜਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਾਹ ਤੱਕ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦਾ ਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਕੇ
ਬੱਸ ਏਸੇ ਯਾਦ ਨੂੰ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਤੁਸੀਂ ਰੁੱਸ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਹੋਰ ਵੀ ਸੋਹਣੇ ਲਗਦੇ ਹੋ
ਬੱਸ ਇਹ ਹੀ ਸੋਚ ਕੇ ਜਨਾਬ ਨੂੰ ਖਫਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਜਿਸਨੂੰ ਰੋਂਦਾ ਛੱਡ ਤੁਸੀਂ ਰੁਖਸਤ ਹੋ ਗਏ ਸੀ ਉਸ ਸ਼ਾਮ
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਓਸ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਬੱਸ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਚੈਨ ਨਾਲ \'ਢਿੱਲੋਂ\' ਨੂੰ ਬੈਣ ਵੀ ਨਈ ਦਿੰਦੇ ਓਹ ਕਿਤੇ
ਕਿਓ ਕੇ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਨੇ ਇਕ ਤੂਫ਼ਾਨ ਲਿਆ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਨੇ ਕਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਕ ਦਿਨ ਓਹ ਵਾਪਸ ਆਉਣਗੇ
ਏਸੇ ਹੀ ਆਸ ਵਿਚ ਆਪਣਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੁੱਲਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਤੇਰੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਸ਼ਹਿਰ ਚ ਇਕ ਧੂੜ ਜਿਹੀ ਉੱਡੀ ਸੀ
ਓਸੇ ਧੂੜ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਪਲਕਾਂ ਤੇ ਵਿਛਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਅੱਜ ਸ਼ਾਮ ਦੇ ਬੜੇ ਯਾਦ ਆ ਰਹੇ ਨੇ
ਦਿਲ ਨੇ ਮੁੱਦਤ ਤੋਂ ਜਿਸ ਸ਼ਖਸ਼ ਨੂੰ ਭੁਲਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਆਖਰੀ ਵਾਰ ਜੋ ਆਇਆ ਸੀ ਮੇਰੇ ਘਰ ਦੇ ਪਤੇ ਤੇ
ਮੈਂ ਓਸੇ ਖ਼ਤ ਨੂੰ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਤੇਰੇ ਵਾਪਸ ਆਉਣੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਸਜਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਾਹ ਤੱਕ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦਾ ਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਕੇ
ਬੱਸ ਏਸੇ ਯਾਦ ਨੂੰ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਤੁਸੀਂ ਰੁੱਸ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਹੋਰ ਵੀ ਸੋਹਣੇ ਲਗਦੇ ਹੋ
ਬੱਸ ਇਹ ਹੀ ਸੋਚ ਕੇ ਜਨਾਬ ਨੂੰ ਖਫਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਜਿਸਨੂੰ ਰੋਂਦਾ ਛੱਡ ਤੁਸੀਂ ਰੁਖਸਤ ਹੋ ਗਏ ਸੀ ਉਸ ਸ਼ਾਮ
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਓਸ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਬੱਸ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਚੈਨ ਨਾਲ \'ਢਿੱਲੋਂ\' ਨੂੰ ਬੈਣ ਵੀ ਨਈ ਦਿੰਦੇ ਓਹ ਕਿਤੇ
ਕਿਓ ਕੇ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਨੇ ਇਕ ਤੂਫ਼ਾਨ ਲਿਆ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਨੇ ਕਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਕ ਦਿਨ ਓਹ ਵਾਪਸ ਆਉਣਗੇ
ਏਸੇ ਹੀ ਆਸ ਵਿਚ ਆਪਣਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੁੱਲਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਤੇਰੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਸ਼ਹਿਰ ਚ ਇਕ ਧੂੜ ਜਿਹੀ ਉੱਡੀ ਸੀ
ਓਸੇ ਧੂੜ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਪਲਕਾਂ ਤੇ ਵਿਛਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਅੱਜ ਸ਼ਾਮ ਦੇ ਬੜੇ ਯਾਦ ਆ ਰਹੇ ਨੇ
ਦਿਲ ਨੇ ਮੁੱਦਤ ਤੋਂ ਜਿਸ ਸ਼ਖਸ਼ ਨੂੰ ਭੁਲਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਆਖਰੀ ਵਾਰ ਜੋ ਆਇਆ ਸੀ ਮੇਰੇ ਘਰ ਦੇ ਪਤੇ ਤੇ
ਮੈਂ ਓਸੇ ਖ਼ਤ ਨੂੰ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਚੜ੍ਹਿਆ ਸੂਰਜ ਹੋਇਆ ਚਾਨਣ
ਕਿਰਨਾਂ ਵਿਚ ਪਰੋਇਆ ਚਾਨਣ
ਰਾਤ ਹਨੇਰੀ ਖਤਮ ਜਾ ਹੋਈ
ਬੂਹੇ ਆਣ ਖਲੋਇਆ ਚਾਨਣ
ਫੈਲੇ ਵਿੱਦਿਆ ਚਾਨਣ ਹੋਇ
ਅੱਖਰਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਹੋਇਆ ਚਾਨਣ
ਉਸਦੇ ਵਿਹੜੇ ਚਾਨਣ ਖਿੜਨਾ
ਜਿਸ ਰੂਹ ਅੰਦਰ ਬੋਇਆ ਚਾਨਣ
ਜਦ ਅੰਬਰ ਵਿਚ ਬੱਦਲ ਛਾਏ
ਵਿਰਲਾਂ ਥਾਣੀਂ ਚੋਇਆ ਚਾਨਣ
ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਹਾਕਮ ਨੰਗਾ ਹੋਇਆ
ਜਦ ਵੀ ਓਸ ਲਕੋਇਆ ਚਾਨਣ
ਨ੍ਹੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਕਾਹਤੋਂ ਡਰੀਏ
ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਨਰੋਇਆ ਚਾਨਣ
ਕਿਰਨਾਂ ਵਿਚ ਪਰੋਇਆ ਚਾਨਣ
ਰਾਤ ਹਨੇਰੀ ਖਤਮ ਜਾ ਹੋਈ
ਬੂਹੇ ਆਣ ਖਲੋਇਆ ਚਾਨਣ
ਫੈਲੇ ਵਿੱਦਿਆ ਚਾਨਣ ਹੋਇ
ਅੱਖਰਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਹੋਇਆ ਚਾਨਣ
ਉਸਦੇ ਵਿਹੜੇ ਚਾਨਣ ਖਿੜਨਾ
ਜਿਸ ਰੂਹ ਅੰਦਰ ਬੋਇਆ ਚਾਨਣ
ਜਦ ਅੰਬਰ ਵਿਚ ਬੱਦਲ ਛਾਏ
ਵਿਰਲਾਂ ਥਾਣੀਂ ਚੋਇਆ ਚਾਨਣ
ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਹਾਕਮ ਨੰਗਾ ਹੋਇਆ
ਜਦ ਵੀ ਓਸ ਲਕੋਇਆ ਚਾਨਣ
ਨ੍ਹੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਕਾਹਤੋਂ ਡਰੀਏ
ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਨਰੋਇਆ ਚਾਨਣ
ਲੜ ਚਾਨਣੀ ਨੇ ਹੈ ਕਿਉਂ ਸਾਥੋਂ ਛੁਡਾ ਲਿਆ।
ਕੁੰਗੂ ਹਿਜ਼ਰਾਂ ਦਾ ਅਸਾਂ ਸਿਰ ਅਪਣੇ ਪਾ ਲਿਆ।
ਹਰ ਸਾਲ ਸੀ ਬਹਾਰ ਰਹੀ ਸੀ ਗੇੜਾ ਮਾਰਦੀ।
ਪਤਝੜ ਨੇ ਸੀ ਡੇਰਾ ਘਰੇ ਸਾਡੇ ਲਾ ਲਿਆ।
ਕੜਕਣ ਬਿਜਲੀਆਂ ਜਾਂ ਹੁਣ ਬਰਸੇ ਮੇਘਲਾ,
ਸਹਿਣ ਲਈ ਦਰਦ ਏਹ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਲਿਆ।
ਅਪਣੀ ਹਸਤੀ ਮਿਟਾ ਲਈ ਅਸਾਂ ਉਸ ਦੇ ਰਾਹ ‘ਤੇ,
ਸਾਰਾ ਆਲਮ ਹੀ ਵੇਖੋ ਹੁਣ ਅਪਣਾ ਬਣਾ ਲਿਆ।
ਹਨੇਰਿਆਂ ‘ਚ ਹੁਣ ਆਪਾ ਨਹੀਂ ਗੁਆਚਦਾ ਮੇਰਾ,
ਅੰਦਰੋਂ ਮੈਂ ਅਪਣਾ ਆਪਾ ਜੁ ਹੈ ਜਗਾ ਲਿਆ।
ਕੈਸੀ ਅਜ਼ੀਬ ਖੇਡ ਖੇਡੀ ਅਸਾਂ ਇਸ਼ਕ ਵਾਲੀ,
ਡੁੱਬ ਕੇ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਸਾਂ ਕਿਨਾਰਾ ਪਾ ਲਿਆ।
ਮਸਤੀ ਹੀ ਮਸਤੀ ਟਕਿਦੀ ਹੈ ਹੁਣ ਗਿਰਦ ਮੇਰੇ,
ਆਪਣਾ ਵਜ਼ੂਦ ਹੈ ਹੁਣ ਉਹਦੇ ‘ਚ ਸਮਾ ਲਿਆ।
ਕੁੰਗੂ ਹਿਜ਼ਰਾਂ ਦਾ ਅਸਾਂ ਸਿਰ ਅਪਣੇ ਪਾ ਲਿਆ।
ਹਰ ਸਾਲ ਸੀ ਬਹਾਰ ਰਹੀ ਸੀ ਗੇੜਾ ਮਾਰਦੀ।
ਪਤਝੜ ਨੇ ਸੀ ਡੇਰਾ ਘਰੇ ਸਾਡੇ ਲਾ ਲਿਆ।
ਕੜਕਣ ਬਿਜਲੀਆਂ ਜਾਂ ਹੁਣ ਬਰਸੇ ਮੇਘਲਾ,
ਸਹਿਣ ਲਈ ਦਰਦ ਏਹ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਲਿਆ।
ਅਪਣੀ ਹਸਤੀ ਮਿਟਾ ਲਈ ਅਸਾਂ ਉਸ ਦੇ ਰਾਹ ‘ਤੇ,
ਸਾਰਾ ਆਲਮ ਹੀ ਵੇਖੋ ਹੁਣ ਅਪਣਾ ਬਣਾ ਲਿਆ।
ਹਨੇਰਿਆਂ ‘ਚ ਹੁਣ ਆਪਾ ਨਹੀਂ ਗੁਆਚਦਾ ਮੇਰਾ,
ਅੰਦਰੋਂ ਮੈਂ ਅਪਣਾ ਆਪਾ ਜੁ ਹੈ ਜਗਾ ਲਿਆ।
ਕੈਸੀ ਅਜ਼ੀਬ ਖੇਡ ਖੇਡੀ ਅਸਾਂ ਇਸ਼ਕ ਵਾਲੀ,
ਡੁੱਬ ਕੇ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਸਾਂ ਕਿਨਾਰਾ ਪਾ ਲਿਆ।
ਮਸਤੀ ਹੀ ਮਸਤੀ ਟਕਿਦੀ ਹੈ ਹੁਣ ਗਿਰਦ ਮੇਰੇ,
ਆਪਣਾ ਵਜ਼ੂਦ ਹੈ ਹੁਣ ਉਹਦੇ ‘ਚ ਸਮਾ ਲਿਆ।
ਮਰ ਗਈ ਏ ਮਹਿਕ ਜਿਸ ‘ਚੋਂ ਅਹਿਸਾਸ ਦੀ।
ਜੀਅ ਰਿਹਾ ਉਹ ਜਿੰਦਗੀ ਹੈ ਕਾਸ ਦੀ।
ਪੌਡ ਡਾਲਰ ਛਾ ਗਏ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਸੁੱਚੀ ਸੋਚ ‘ਤੇ,
ਤੜਪੇ ਹਰਦਮ ਆਦਮੀ ਆਸ ਲੈ ਪ੍ਰਵਾਸ ਦੀ।
ਰੁੱਖ ਨੇ ਮੁੱਕਦੇ ਜਾ ਰਹੇ,ਪੰਛੀ ਸਭ ਮਾਰੇ ਟਾਵਰਾਂ,
ਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਕਿਉਂ ਦੁਹਾਈ ਹੋ ਰਹੇ ਵਿਕਾਸ ਦੀ।
ਬੰਦੇ ‘ਚੋਂ ਬੰਦਾ ਮਰ ਗਿਆ,ਤੁਰਦੀ ਫਿਰਦੀ ਲਾਸ਼ ਹੈ,
ਦੱਸ ਇਹਦਾ ਕੀ ਕਰਾਂ ਭੜਕੀ ਜੋ ਅੱਗ ਵਿਨਾਸ਼ ਦੀ।
ਧੀਆਂ ਕਦੇ ਧਿਆਣੀਆਂ ਮਾਂ ਦਾ ਮੋਹ ਸੀ ਲੈਂਦੀਆਂ,
ਮਰ ਰਹੀਆਂ ਨੇ ਗਰਭ ਅੰਦਰ, ਤੰਦ ਟੁੱਟੀ ਆਸ ਦੀ।
ਮੋਹ ਦਿਲਾਂ ‘ਚੋਂ ਮੁੱਕਿਆ, ਮਮਤਾ ਦਾ ਸਾਗ਼ਰ ਸੁੱਕਿਆ,
ਸੂਰਜ ਦੁਪਹਿਰੇ ਡੁੱਬਿਆ,ਕਿਰਨ ਮਰਗੀ ਆਸ ਦੀ।
ਜੀਅ ਰਿਹਾ ਉਹ ਜਿੰਦਗੀ ਹੈ ਕਾਸ ਦੀ।
ਪੌਡ ਡਾਲਰ ਛਾ ਗਏ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਸੁੱਚੀ ਸੋਚ ‘ਤੇ,
ਤੜਪੇ ਹਰਦਮ ਆਦਮੀ ਆਸ ਲੈ ਪ੍ਰਵਾਸ ਦੀ।
ਰੁੱਖ ਨੇ ਮੁੱਕਦੇ ਜਾ ਰਹੇ,ਪੰਛੀ ਸਭ ਮਾਰੇ ਟਾਵਰਾਂ,
ਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਕਿਉਂ ਦੁਹਾਈ ਹੋ ਰਹੇ ਵਿਕਾਸ ਦੀ।
ਬੰਦੇ ‘ਚੋਂ ਬੰਦਾ ਮਰ ਗਿਆ,ਤੁਰਦੀ ਫਿਰਦੀ ਲਾਸ਼ ਹੈ,
ਦੱਸ ਇਹਦਾ ਕੀ ਕਰਾਂ ਭੜਕੀ ਜੋ ਅੱਗ ਵਿਨਾਸ਼ ਦੀ।
ਧੀਆਂ ਕਦੇ ਧਿਆਣੀਆਂ ਮਾਂ ਦਾ ਮੋਹ ਸੀ ਲੈਂਦੀਆਂ,
ਮਰ ਰਹੀਆਂ ਨੇ ਗਰਭ ਅੰਦਰ, ਤੰਦ ਟੁੱਟੀ ਆਸ ਦੀ।
ਮੋਹ ਦਿਲਾਂ ‘ਚੋਂ ਮੁੱਕਿਆ, ਮਮਤਾ ਦਾ ਸਾਗ਼ਰ ਸੁੱਕਿਆ,
ਸੂਰਜ ਦੁਪਹਿਰੇ ਡੁੱਬਿਆ,ਕਿਰਨ ਮਰਗੀ ਆਸ ਦੀ।
ਜ੍ਹਿਨੇ ਕਲ ਦਿਲ ਦੁਖਾਇਆ ਸੀ ਉਹੀ ਅਜ ਸਾਰ ਹੈ ਪੁੱਛਦਾ
ਬੜੇ ਅੰਦਾਜ਼ ਨਾ ਪੁੱਛੇ ਕਿ ਦਿਲ ਕਿੰਨਾਂ ਕੁ ਹੈ ਦੁਖਦਾ
ਇਹ ਕਿੰਨੇ ਸਹਿ ਲਏ ਨੇ ਮੈਂ ਤੇ ਕਿੰਨੇ ਨੇ ਅਜੇ ਬਾਕੀ
ਮਿਰੇ ਦਰਦਾਂ ਦਾ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਅਜੇ ਤਕ ਜੋੜ ਨਾ ਮੁਕਦਾ
ਸਮਾਂ ਹੈ ਬਖਸ਼ਦਾ ਕਿਸ ਨੂੰ ਸਮੇਂ ਨਾ ਸਭ ਬਦਲਦਾ ਹੈ
ਉਨੂੰ ਇਹ ਤੋੜ ਹੈ ਦਿੰਦਾ ਜੋ ਇਸ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਝੁਕਦਾ
ਪਰਾਂ ਨੂੰ ਤੋਲ ਕੇ ਵੇਖੋ ਹੈ ਕਿੰਨਾਂ ਜ਼ੋਰ ਏਨਾਂ ਵਿਚ
ਜ੍ਹਿਦੇ ਹੈ ਜ਼ੋਰ ਖੰਭਾਂ ਵਿਚ ਉਹੀ ਅੰਬਰ ਤੇ ਹੈ ਉਡਦਾ
ਦਿਲਾ ਨਾ ਕਰ ਕੋਈ ਵਾਅਦਾ ਨਿਵਾਣਾਂ ਜੋ ਨਹੀਂ ਮੁਮਕਿਨ
ਬੜਾ ਹੀ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਵਾਅਦਾ ਕੋਈ ਟੁਟਦਾ
ਜਦੋਂ ਵੀ ਪਾਲ ਨੇ ਤੱਕਿਆ ਹੈ ਹੁੰਦਾ ਜ਼ੁਲਮ ਲੋਕਾਂ ਤੇ
ਉ੍ਹਦਂੋ ਇਹਦੇ ਵੀ ਸੀਨੇ ਵਿਚ ਕੋਈ ਖੰਜਰ ਹੈ ਆ ਚੁਭਦਾ
ਬੜੇ ਅੰਦਾਜ਼ ਨਾ ਪੁੱਛੇ ਕਿ ਦਿਲ ਕਿੰਨਾਂ ਕੁ ਹੈ ਦੁਖਦਾ
ਇਹ ਕਿੰਨੇ ਸਹਿ ਲਏ ਨੇ ਮੈਂ ਤੇ ਕਿੰਨੇ ਨੇ ਅਜੇ ਬਾਕੀ
ਮਿਰੇ ਦਰਦਾਂ ਦਾ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਅਜੇ ਤਕ ਜੋੜ ਨਾ ਮੁਕਦਾ
ਸਮਾਂ ਹੈ ਬਖਸ਼ਦਾ ਕਿਸ ਨੂੰ ਸਮੇਂ ਨਾ ਸਭ ਬਦਲਦਾ ਹੈ
ਉਨੂੰ ਇਹ ਤੋੜ ਹੈ ਦਿੰਦਾ ਜੋ ਇਸ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਝੁਕਦਾ
ਪਰਾਂ ਨੂੰ ਤੋਲ ਕੇ ਵੇਖੋ ਹੈ ਕਿੰਨਾਂ ਜ਼ੋਰ ਏਨਾਂ ਵਿਚ
ਜ੍ਹਿਦੇ ਹੈ ਜ਼ੋਰ ਖੰਭਾਂ ਵਿਚ ਉਹੀ ਅੰਬਰ ਤੇ ਹੈ ਉਡਦਾ
ਦਿਲਾ ਨਾ ਕਰ ਕੋਈ ਵਾਅਦਾ ਨਿਵਾਣਾਂ ਜੋ ਨਹੀਂ ਮੁਮਕਿਨ
ਬੜਾ ਹੀ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਵਾਅਦਾ ਕੋਈ ਟੁਟਦਾ
ਜਦੋਂ ਵੀ ਪਾਲ ਨੇ ਤੱਕਿਆ ਹੈ ਹੁੰਦਾ ਜ਼ੁਲਮ ਲੋਕਾਂ ਤੇ
ਉ੍ਹਦਂੋ ਇਹਦੇ ਵੀ ਸੀਨੇ ਵਿਚ ਕੋਈ ਖੰਜਰ ਹੈ ਆ ਚੁਭਦਾ
ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਬਿਠਾਲ ਮੈਨੂੰ,
ਨਾ ਗੱਲੀਂ ਬਾਤੀਂ ਟਾਲ ਮੈਨੂੰ
ਕੁਝ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਸੁਣ ਸੱਜਣਾ
ਤੇ ਕੁਝ ਆਪਣਾ ਦੱਸ ਵੇ ਹਾਲ ਮੈਨੂੰ
ਦਿਲ ਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ ਏ,
ਬਸ ਤੇਰਾ ਈ ਰਹਿੰਦਾ ਖਿਆਲ ਮੈਨੂੰ
ਤੂੰ ਸ਼ਮਾਂ ਤੇ ਮੈਂ ਪਰਵਾਨਾ ਤੇਰਾ
ਆਪਣੇ ਹੁਸਣ ਦੀ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਬਾਲ ਮੈਨੂੰ
ਇੱਕ ਵਾਰ ਪੀਤਿਆਂ ਫਿਰ ਨਾ ਉਤਰੇ
ਐਸਾ ਨੈਣਾਂ ਚੋਂ ਜਾਮ ਪਿਆਲ ਮੈਨੂੰ
ਰੀਝ ਨਾ ਰਹੇ ਕੁਝ ਹੋਰ ਵੇਖਣੇ ਦੀ,
ਅੱਜ ਐਸਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਵਿਖਾਲ ਮੈਨੂੰ
ਲੈ ਛੱਲਾ ਪਾ ਲੈ ਮੇਰਾ ਨੀ
ਤੇ ਦੇ ਜਾ ਅਪਣਾ ਰੁਮਾਲ ਮੈਨੂੰ
ਅਸਾਂ ਤਾਂ ਹਰ ਸਾਹ ਤੇਰੇ ਨਾਂ ਲਾਇਆ
‘ਬਦੇਸ਼ਾ’ ਲੈ ਚਲ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ
ਨਾ ਗੱਲੀਂ ਬਾਤੀਂ ਟਾਲ ਮੈਨੂੰ
ਕੁਝ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਸੁਣ ਸੱਜਣਾ
ਤੇ ਕੁਝ ਆਪਣਾ ਦੱਸ ਵੇ ਹਾਲ ਮੈਨੂੰ
ਦਿਲ ਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ ਏ,
ਬਸ ਤੇਰਾ ਈ ਰਹਿੰਦਾ ਖਿਆਲ ਮੈਨੂੰ
ਤੂੰ ਸ਼ਮਾਂ ਤੇ ਮੈਂ ਪਰਵਾਨਾ ਤੇਰਾ
ਆਪਣੇ ਹੁਸਣ ਦੀ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਬਾਲ ਮੈਨੂੰ
ਇੱਕ ਵਾਰ ਪੀਤਿਆਂ ਫਿਰ ਨਾ ਉਤਰੇ
ਐਸਾ ਨੈਣਾਂ ਚੋਂ ਜਾਮ ਪਿਆਲ ਮੈਨੂੰ
ਰੀਝ ਨਾ ਰਹੇ ਕੁਝ ਹੋਰ ਵੇਖਣੇ ਦੀ,
ਅੱਜ ਐਸਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਵਿਖਾਲ ਮੈਨੂੰ
ਲੈ ਛੱਲਾ ਪਾ ਲੈ ਮੇਰਾ ਨੀ
ਤੇ ਦੇ ਜਾ ਅਪਣਾ ਰੁਮਾਲ ਮੈਨੂੰ
ਅਸਾਂ ਤਾਂ ਹਰ ਸਾਹ ਤੇਰੇ ਨਾਂ ਲਾਇਆ
‘ਬਦੇਸ਼ਾ’ ਲੈ ਚਲ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ
ਉੱਠ ਜਾਗ ਨੀ ਮਾਏ ਸੁਤੀਏ ਉੱਠ ਵੇਖ ਧੀਆ ਦਾ ਹਾਲ ਨੀ||
ਏਹਦੇ ਸਿਰ ਤੋ ਚੁਨੀ ਲੈ ਗਏ ਹੁਣ ਏਹਦੇ ਗਲ ਵਿਚ ਪੈ ਗਏ ਵਾਲ ਨੀ||
ਇਕ ਮਿਹਰਮ(ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ) ਸੀ ਏਹਦੇ ਦਿਲ ਦਾ ਉਸਨੁ ਦਿਤਾ ਇਸਨੇ ਵਿਸਾਰ ਨੀ||
ਪਲਾ ਸ਼ਰਮ ਦਾ ਛੱਡਕੇ ਇਹ ਤੁਰਗੀ ਫੈਸ਼ਨ ਦੇ ਨਾਲ ਨੀ||
ਦਿਤੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਜਿਸਦੇ ਲੈ "ਵਾਜਾ ਵਾਲੇ" ਨੇ ਟਿਚਰ ਕਰਕੇ ਹੁਣ ਇਹ ਜਾਣਦੀ||
ਮਾਂ(ਮਾਤਾ ਸਾਹਿਬ ਕੌਰ ਜੀ ) ਦਾ ਦਿਲ ਹੁਣ ਹੈ ਰੋਂਦਾ "ਏਕਮ "ਦੇਖ ਤੇਰਾ ਇਹ ਹਾਲ ਨੀ||
ਕੁਜ ਅਕਲ ਦੇ ਨਾਲ ਕਮ ਲੈ ਆਜਾ ਵਾਪਸ ਉਸੇ ਹਾਲ ਨੀ||
ਏਹਦੇ ਸਿਰ ਤੋ ਚੁਨੀ ਲੈ ਗਏ ਹੁਣ ਏਹਦੇ ਗਲ ਵਿਚ ਪੈ ਗਏ ਵਾਲ ਨੀ||
ਇਕ ਮਿਹਰਮ(ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ) ਸੀ ਏਹਦੇ ਦਿਲ ਦਾ ਉਸਨੁ ਦਿਤਾ ਇਸਨੇ ਵਿਸਾਰ ਨੀ||
ਪਲਾ ਸ਼ਰਮ ਦਾ ਛੱਡਕੇ ਇਹ ਤੁਰਗੀ ਫੈਸ਼ਨ ਦੇ ਨਾਲ ਨੀ||
ਦਿਤੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਜਿਸਦੇ ਲੈ "ਵਾਜਾ ਵਾਲੇ" ਨੇ ਟਿਚਰ ਕਰਕੇ ਹੁਣ ਇਹ ਜਾਣਦੀ||
ਮਾਂ(ਮਾਤਾ ਸਾਹਿਬ ਕੌਰ ਜੀ ) ਦਾ ਦਿਲ ਹੁਣ ਹੈ ਰੋਂਦਾ "ਏਕਮ "ਦੇਖ ਤੇਰਾ ਇਹ ਹਾਲ ਨੀ||
ਕੁਜ ਅਕਲ ਦੇ ਨਾਲ ਕਮ ਲੈ ਆਜਾ ਵਾਪਸ ਉਸੇ ਹਾਲ ਨੀ||
ਚੋਲਾ ਸਾਦਗੀ ਦਾ ਪਾ ਕੇ ਜੋ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਠੱਗਦੇ,
ਅਸੀਂ ਐਨੇ ਵੀ ਨੀ ਮਾੜੇ ਜਿੰਨੇ ਤੈਨੂੰ ਲੱਗਦੇ.
ਅਸੀ ਮੰਨਦੇ ਗਰੀਬ ਤੇਰੀ ਏ ਵੀ ਗੱਲ ਮੰਨੀ,
ਨਹੀਓ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਸੋਹਣੇ ਤੇਰੀ ਏ ਵੀ ਗੱਲ ਮੰਨੀ,
ਤੂੰ ਵੀ ਸਾਡੀ ਇੱਕ ਮੰਨ ਪਿੱਛੇ ਜਾ ਨਾ ਜੱਗ ਦੇ,
ਅਸੀ ਐਨੈ ਵੀ ਨੀ ਮਾੜੇ ਜਿੰਨੇ ਤੈਨੂੰ ਲੱਗਦੇ.
ਸਾਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਚੋਂ ਨਾ ਗਿਣੀ ਜੋ ਨੇ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਵਪਾਰੀ,
ਹਰ ਪਿੰਡ ਹਰ ਸ਼ਹਿਰ ਜਿਹੜੇ ਰੱਖਦੇ ਨੇ ਯਾਰੀ,
ਉਹ ਨੀ ਕਿਸੇ ਦੇ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਲੱਗਦੇ ਨੇ ਜੋ ਸਭ ਦੇ,
ਅਸੀ ਐਨੈ ਵੀ ਨੀ ਮਾੜੇ ਜਿੰਨੇ ਤੈਨੂੰ ਲੱਗਦੇ.
ਅਸੀ ਐਨੈ ਵੀ ਨੀ ਮਾੜੇ ਜਿੰਨੇ ਤੈਨੂੰ ਲੱਗਦੇ
ਅਸੀਂ ਐਨੇ ਵੀ ਨੀ ਮਾੜੇ ਜਿੰਨੇ ਤੈਨੂੰ ਲੱਗਦੇ.
ਅਸੀ ਮੰਨਦੇ ਗਰੀਬ ਤੇਰੀ ਏ ਵੀ ਗੱਲ ਮੰਨੀ,
ਨਹੀਓ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਸੋਹਣੇ ਤੇਰੀ ਏ ਵੀ ਗੱਲ ਮੰਨੀ,
ਤੂੰ ਵੀ ਸਾਡੀ ਇੱਕ ਮੰਨ ਪਿੱਛੇ ਜਾ ਨਾ ਜੱਗ ਦੇ,
ਅਸੀ ਐਨੈ ਵੀ ਨੀ ਮਾੜੇ ਜਿੰਨੇ ਤੈਨੂੰ ਲੱਗਦੇ.
ਸਾਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਚੋਂ ਨਾ ਗਿਣੀ ਜੋ ਨੇ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਵਪਾਰੀ,
ਹਰ ਪਿੰਡ ਹਰ ਸ਼ਹਿਰ ਜਿਹੜੇ ਰੱਖਦੇ ਨੇ ਯਾਰੀ,
ਉਹ ਨੀ ਕਿਸੇ ਦੇ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਲੱਗਦੇ ਨੇ ਜੋ ਸਭ ਦੇ,
ਅਸੀ ਐਨੈ ਵੀ ਨੀ ਮਾੜੇ ਜਿੰਨੇ ਤੈਨੂੰ ਲੱਗਦੇ.
ਅਸੀ ਐਨੈ ਵੀ ਨੀ ਮਾੜੇ ਜਿੰਨੇ ਤੈਨੂੰ ਲੱਗਦੇ
ਕਿਉਂ ਫਿਰੇ ਉਹਨਾਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਮਹਿਕ ਸੁੰਘਦੀ....ਜੋ ਤੋੜ ਦਿੱਤੇ...ਹਰੇ ਤੈਥੋਂ ਜਰੇ ਨਾ ਗਏ
ਕਿਉਂ ਝਾਕਦੀ ਏ ਪਿਆਰ ਦੇ ਘੜਿਆ ਦੇ ਵੱਲ...ਜੋ ਖ਼ਾਲੀ ਤਾਂ ਤੂੰ ਕਰ ਦਿੱਤੇ.....ਪਰ ਤੈਥੋਂ ਭਰੇ ਨਾ ਗਏ
ਕਿਉਂ ਯਾਦ ਕਰ ਰੋਨੀ ਏ....ਉਹਨਾਂ ਸੁਪਨਿਆ ਨੂੰ......ਜੋ ਜਾਣ ਦਿੱਤੇ ...ਮੁੜ ਤੈਥੋਂ ਫੜੇ ਨਾ ਗਏ
ਕਿਉਂ ਜਤਾਵੇ...ਹੁਣ ਹੱਕ ਪਵਿੰਦਰ ਤੇ...ਜਦ ਤੇਰੇ ਤੇ ਮਰਦੇ ਸੀ...ਉਸ ਵੇਲੇ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਹੱਕ ਮੜੇ ਨਾ ਗਏ
ਕਿਉਂ ਝਾਕਦੀ ਏ ਪਿਆਰ ਦੇ ਘੜਿਆ ਦੇ ਵੱਲ...ਜੋ ਖ਼ਾਲੀ ਤਾਂ ਤੂੰ ਕਰ ਦਿੱਤੇ.....ਪਰ ਤੈਥੋਂ ਭਰੇ ਨਾ ਗਏ
ਕਿਉਂ ਯਾਦ ਕਰ ਰੋਨੀ ਏ....ਉਹਨਾਂ ਸੁਪਨਿਆ ਨੂੰ......ਜੋ ਜਾਣ ਦਿੱਤੇ ...ਮੁੜ ਤੈਥੋਂ ਫੜੇ ਨਾ ਗਏ
ਕਿਉਂ ਜਤਾਵੇ...ਹੁਣ ਹੱਕ ਪਵਿੰਦਰ ਤੇ...ਜਦ ਤੇਰੇ ਤੇ ਮਰਦੇ ਸੀ...ਉਸ ਵੇਲੇ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਹੱਕ ਮੜੇ ਨਾ ਗਏ
ਉਹ ਵੀ ਆਖਦੇ ਨੇ ਮੁੰਡਾ ਰੁੱਸਦਾ ਬੜਾ ਏ,
ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਨਿੱਕੀ ਨਿੱਕੀ ਗੱਲ ਤੇ ਰੁੱਸਣਾ ਵੀ ਨੀ ਆਉਦਾ,
ਲੋਕੀ ਆਖਦੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਠੇ ਕੰਮਾ ਚ ਹਿੱਸਾਬੀ,
ਪਰ ਉਹ ਕੀ ਜਾਣਨ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਠੇ ਕੰਮ ਦਾ ਪ ਵੀ ਨੀ ਆਂਉਦਾ,
ਜਿੰਨੀ ਅਸੀਂ ਕਰਦੇ ਆ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਦਿਲ ਲਗੀ ਓਨੀ ਓਹ ਵੀ ਤਾਂ ਕਰੇ,
ਆਖਦਾ ਤੈਨੂੰ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਤੀਰ ਚਲਾਓੁਣਾ ਨੀ ਆਂਓੁਦਾ,
ਤੂੰ ਵੀ ਸੋਚਦੀ ਹੋਵੇਗੀ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਤੇ ਡੁਲ ਗਿਆ,
ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਤਾ ਆਪਣਾ ਕੋਈ ਬਣਾਉਣਾ ਵੀ ਨੀ ਆਉਦਾ,
ਯਾਰ ਆਖਦੇ ਮੈ ਲਿਖਦਾ ਤੈਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਕੇ,
ਸਾਨੂੰ ਤਾ ਪੇਨ ਚਲਾਉਣਾ ਵੀ
ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਨਿੱਕੀ ਨਿੱਕੀ ਗੱਲ ਤੇ ਰੁੱਸਣਾ ਵੀ ਨੀ ਆਉਦਾ,
ਲੋਕੀ ਆਖਦੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਠੇ ਕੰਮਾ ਚ ਹਿੱਸਾਬੀ,
ਪਰ ਉਹ ਕੀ ਜਾਣਨ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਠੇ ਕੰਮ ਦਾ ਪ ਵੀ ਨੀ ਆਂਉਦਾ,
ਜਿੰਨੀ ਅਸੀਂ ਕਰਦੇ ਆ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਦਿਲ ਲਗੀ ਓਨੀ ਓਹ ਵੀ ਤਾਂ ਕਰੇ,
ਆਖਦਾ ਤੈਨੂੰ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਤੀਰ ਚਲਾਓੁਣਾ ਨੀ ਆਂਓੁਦਾ,
ਤੂੰ ਵੀ ਸੋਚਦੀ ਹੋਵੇਗੀ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਤੇ ਡੁਲ ਗਿਆ,
ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਤਾ ਆਪਣਾ ਕੋਈ ਬਣਾਉਣਾ ਵੀ ਨੀ ਆਉਦਾ,
ਯਾਰ ਆਖਦੇ ਮੈ ਲਿਖਦਾ ਤੈਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਕੇ,
ਸਾਨੂੰ ਤਾ ਪੇਨ ਚਲਾਉਣਾ ਵੀ
ਕਿਉਂ ਫਿਰੇ ਉਹਨਾਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਮਹਿਕ ਸੁੰਘਦੀ....ਜੋ ਤੋੜ ਦਿੱਤੇ...ਹਰੇ ਤੈਥੋਂ ਜਰੇ ਨਾ ਗਏ
ਕਿਉਂ ਝਾਕਦੀ ਏ ਪਿਆਰ ਦੇ ਘੜਿਆ ਦੇ ਵੱਲ...ਜੋ ਖ਼ਾਲੀ ਤਾਂ ਤੂੰ ਕਰ ਦਿੱਤੇ.....ਪਰ ਤੈਥੋਂ ਭਰੇ ਨਾ ਗਏ
ਕਿਉਂ ਯਾਦ ਕਰ ਰੋਨੀ ਏ....ਉਹਨਾਂ ਸੁਪਨਿਆ ਨੂੰ......ਜੋ ਜਾਣ ਦਿੱਤੇ ...ਮੁੜ ਤੈਥੋਂ ਫੜੇ ਨਾ ਗਏ
ਕਿਉਂ ਜਤਾਵੇ...ਹੁਣ ਹੱਕ ...ਜਦ ਤੇਰੇ ਤੇ ਮਰਦੇ ਸੀ...ਉਸ ਵੇਲੇ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਹੱਕ ਮੜੇ ਨਾ ਗਏ
ਕਿਉਂ ਝਾਕਦੀ ਏ ਪਿਆਰ ਦੇ ਘੜਿਆ ਦੇ ਵੱਲ...ਜੋ ਖ਼ਾਲੀ ਤਾਂ ਤੂੰ ਕਰ ਦਿੱਤੇ.....ਪਰ ਤੈਥੋਂ ਭਰੇ ਨਾ ਗਏ
ਕਿਉਂ ਯਾਦ ਕਰ ਰੋਨੀ ਏ....ਉਹਨਾਂ ਸੁਪਨਿਆ ਨੂੰ......ਜੋ ਜਾਣ ਦਿੱਤੇ ...ਮੁੜ ਤੈਥੋਂ ਫੜੇ ਨਾ ਗਏ
ਕਿਉਂ ਜਤਾਵੇ...ਹੁਣ ਹੱਕ ...ਜਦ ਤੇਰੇ ਤੇ ਮਰਦੇ ਸੀ...ਉਸ ਵੇਲੇ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਹੱਕ ਮੜੇ ਨਾ ਗਏ
ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਾਡੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹਦੀ ਹਰ ਰੀਝ ਪੁਗਾਉਂਦੇ ਸੀ
ਜਦ ਉਹਨੇ ਤੋੜੀ ਤਾਂ ਨਵੇ ਯਾਰ ਦੀ ਹਵਾ ਚ ਸਾਡਾ ਛੱਲਾ ਵੀ ਵਗਾਹ ਕੇ ਮਾਰਿਆ.
ਤਾਂਹੀ ਅੱਜ ਵੀ ਉਹਦਾ ਹੱਥ ਸੁੰਨਾ ਲੱਗਦਾ ਏ
ਨਵਾਂ ਯਾਰ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਨਸ਼ੇ ਦਾ ਗੁਜਾਰਾ ਮਸਾ ਕਰਦਾ ਏ.
ਜਦ ਉਸਨੂੰ ਸੀ ਗਰਮੀ ਲੱਗਦੀ
ਸੀ ਏ.ਸੀ ਵਾਲੇ ਹੋਟਲ ਚ ਲਿਆਉਂਦਾ
ਸੁਣਿਆ ਏ ਅੱਜ਼ ਉਹਦਾ ਨਵਾ ਯਾਰ
ਗਰਮੀ ਲੱਗਣ ਤੇ'''''''ਫਰੂਟੀ''''' ਵੀ ਨਹੀ ਪਿਲਾਉਂਦਾ
ਜਦ ਉਹਨੇ ਤੋੜੀ ਤਾਂ ਨਵੇ ਯਾਰ ਦੀ ਹਵਾ ਚ ਸਾਡਾ ਛੱਲਾ ਵੀ ਵਗਾਹ ਕੇ ਮਾਰਿਆ.
ਤਾਂਹੀ ਅੱਜ ਵੀ ਉਹਦਾ ਹੱਥ ਸੁੰਨਾ ਲੱਗਦਾ ਏ
ਨਵਾਂ ਯਾਰ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਨਸ਼ੇ ਦਾ ਗੁਜਾਰਾ ਮਸਾ ਕਰਦਾ ਏ.
ਜਦ ਉਸਨੂੰ ਸੀ ਗਰਮੀ ਲੱਗਦੀ
ਸੀ ਏ.ਸੀ ਵਾਲੇ ਹੋਟਲ ਚ ਲਿਆਉਂਦਾ
ਸੁਣਿਆ ਏ ਅੱਜ਼ ਉਹਦਾ ਨਵਾ ਯਾਰ
ਗਰਮੀ ਲੱਗਣ ਤੇ'''''''ਫਰੂਟੀ''''' ਵੀ ਨਹੀ ਪਿਲਾਉਂਦਾ
ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਘਰ ਮੇਰਾ ਕਤਲ ਹੋਇਆ ,
ਕਸੂਰ ਇੰਨਾ ਕਿ ਮੈਂ ਬੱਕਰਾ ਸੀ ,
ਬੇ-ਜੁਬਾਨ ਸਾਂ ਜੋ ਮੈਂ ਫਰਿਆਦ ਕਰਦਾ ,
ਦੂਜਾ ਜ਼ੁਲਮੀ ਇਨਸਾਨ ਨਾਲ ਟਕਰਾ ਸੀ ,
‘ ਮਾਰੋ ਮੈਨੂੰ ’ ਨਹੀਂ ਇਹ ਰੱਬ ਕਹਿੰਦਾ ,
ਪਰ ਕੌਣ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਸਮਝਦਾ ਸੀ ,
ਆਸੇ-ਪਾਸੇ ਇਕੱਠ ਤਮਾਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ,
ਕੋਈ ਬੋਲਿਆ ਨਾ ਕੌਮ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਜੀ ,
ਰੱਬ ਨੇ ਵੀ ਜਾਨਵਰਾਂ ਜਾਨ ਪਾਈ ,
ਰੋਕ ਦੇਵੋ ਜੇ ਇਸ ਬਿਨਾਂ ਸਰਦਾ ਜੀ ,
ਸੋਚੋ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਜੀ ਲੈਣ ਦੋ ਲੋਕੋ ,
ਮਰਨ ਨੂੰ ਦਿਲ ਇੰਝ ਕਿਸਦਾ ਕਰਦਾ ਜੀ
ਕਸੂਰ ਇੰਨਾ ਕਿ ਮੈਂ ਬੱਕਰਾ ਸੀ ,
ਬੇ-ਜੁਬਾਨ ਸਾਂ ਜੋ ਮੈਂ ਫਰਿਆਦ ਕਰਦਾ ,
ਦੂਜਾ ਜ਼ੁਲਮੀ ਇਨਸਾਨ ਨਾਲ ਟਕਰਾ ਸੀ ,
‘ ਮਾਰੋ ਮੈਨੂੰ ’ ਨਹੀਂ ਇਹ ਰੱਬ ਕਹਿੰਦਾ ,
ਪਰ ਕੌਣ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਸਮਝਦਾ ਸੀ ,
ਆਸੇ-ਪਾਸੇ ਇਕੱਠ ਤਮਾਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ,
ਕੋਈ ਬੋਲਿਆ ਨਾ ਕੌਮ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਜੀ ,
ਰੱਬ ਨੇ ਵੀ ਜਾਨਵਰਾਂ ਜਾਨ ਪਾਈ ,
ਰੋਕ ਦੇਵੋ ਜੇ ਇਸ ਬਿਨਾਂ ਸਰਦਾ ਜੀ ,
ਸੋਚੋ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਜੀ ਲੈਣ ਦੋ ਲੋਕੋ ,
ਮਰਨ ਨੂੰ ਦਿਲ ਇੰਝ ਕਿਸਦਾ ਕਰਦਾ ਜੀ
ਘਨਘੋਰ ਘਟਾਵਾਂ ਛਾਈਆਂ ਨੇ !
ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੋਰਾਂ ਨੇ ਵੀ ਰਲ ਕੇ ਪੈਲਾਂ ਪਾਈਆਂ ਨੇ !
ਅੱਜ ਲਗਦੈ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ !
ਰਬ ਕਰੇ ਇਹ ਸਾਰੀ ਬਾਰਿਸ਼ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਵਰ੍ਹ ਜਾਵੇ !
ਹੂੰਝ ਲਵੇ ਸਭ ਬਚੀਆਂ ਯਾਦਾਂ, ਕੰਮ ਕੋਈ ਐਸਾ ਕਰ ਜਾਵੇ !
ਗਰਜਦੇ ਬਦਲ ਤੱਕ ਕੇ ਜਾਪੇ ਕਿ ਇਹ ਕੁੱਝ ਨਾ ਕੁੱਝ ਤਾਂ ਧੋਵੇਗੀ !!
ਅੱਜ ਲਗਦੈ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ !
ਇਸ ਬਾਰਿਸ਼ ਪਿਛੋਂ ਬੀ ਫੁਆਰੇ ਦਰਦਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਕਰ ਕੇ ਫੁੱਟਣਗੇ !
ਘੇਰ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਕੱਲਾ ਕਿਧ੍ਹਰੇ, ਮੇਰੇ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਜੁੱਟਣਗੇ !
ਕੋਈ ਵੇਲ੍ਹ ਦਰਦਾਂ ਦੀ ਨਿਕਲ ਕੇ ਰੂਹ ਮੇਰੀ ਨਾਲ ਲਿਪਟ ਕੇ ਸੋਵੇਗੀ !!
ਅੱਜ ਲਗਦੈ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ !
ਜਾਂ ਫਿਰ ਮੈਂ ਜਾ ਕੇ ਕਿਸੇ, ਖੁੱਲੇ ਮੈਦਾਨ ਚ' ਖਲੋਵਾਂਗਾ !
ਘੁਲ ਜਾਵਣਗੇ ਮੇਰੇ ਹੰਙੂ ਮੀਂਹ ਵਿਚ , ਮੈਂ ਜੀ ਭਰ ਕੇ ਰੋਵਾਂਗਾ !
ਪਤਾ ਹੈ ਮੈਨੂ ਅੱਜ ਉਹ ਵੀ ਕਿਧਰੇ, ਇੰਜ਼ ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਹੀ ਰੋਵੇਗੀ !!
ਅੱਜ ਲਗਦੈ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ !
ਸੱਜਣਾਂ ਸੰਗ ਜੋ ਦਿਨ ਸੀ ਬੀਤੇ, ਲਗਦੈ ਯਾਦ ਕਰਾਓੂ ਬਾਰਿਸ਼ !
ਮੈਨੂ ਉਸਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋਵਣ ਦਾ, ਅੱਜ ਰੱਜ ਕੇ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਾਓੂ ਬਾਰਿਸ਼ !
ਫਿਰ ਆ ਕੇ ਮੇਰੇ ਸਪਨੇ ਦੇ ਵਿਚ , ਕੋਲ ਉਹ ਮੇਰੇ ਖਲੋਵੇਗੀ !!
ਅੱਜ ਲਗਦੈ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ !
ਉਹਨੇ ਦਿਲ ਚੋਂ ਮੈਨੂ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ , ਮੈਂ ਭੁਲਾ ਓਸ ਨੂੰ ਪਾਇਆ ਨਹੀਂ !
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਚ ਪਈ ਉਹਦੀ ਥਾਂ ਖਾਲੀ, ਕੋਈ ਬੈਠ ਓਸ ਥਾਂ ਪਾਇਆ ਨਹੀਂ !
ਦਿਲ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਉਹ ਆਪੇ ਹੀ ਇਸ ਖਾਲੀ ਥਾਂ ਨੂ ਟੋਹੇਗੀ !!
ਅੱਜ ਲਗਦੈ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ !
ਮੈਂ ਬਾਰਿਸ਼ ਹਟੀ ਤੋਂ ਰਲ ਬੱਚ੍ਹਿਆਂ ਸੰਗ, ਬੋਙੁਾ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਦਾ ਉਤਾਰ ਦੇਊਂ !
ਬਣਾ ਕਿਸ਼ਤੀ ਉਹਦੇ ਖਤਾਂ ਦੀ ਮੈਂ, ਇੱਕ ਇੱਕ ਕਰਕੇ ਹਾੜ ਦੇਊਂ !
ਕੋਈ ਨਿੱਕੀ ਬੱਚੀ ਸੰਗ ਸ਼ਰਾਰਤ ਦੇ, ਜਦ ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ ਓਹੋ ਡੁਬੋਏਗੀ !!
ਅੱਜ ਲਗਦੈ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ !
ਉਹਨੂ ਜਦ ਗਲਤੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਊ , ਸਭ ਛੱਡ ਛਡਾ ਕੇ ਆਊਗੀ !
ਮੈਂ ਰੱਜ ਕੇ ਕਰਨੇ ਨਖਰੇ ਨੇ, ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਮੈਨੂ ਮਨਾਊਗੀ !
ਉਦੋਂ ਲਾ ਕੇ ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਉਹ , ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਹਾਰ ਪਰੋਵੇਗੀ !!
ਅੱਜ ਲਗਦੈ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ !
ਅੱਜ ਲਗਦੈ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ !
ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੋਰਾਂ ਨੇ ਵੀ ਰਲ ਕੇ ਪੈਲਾਂ ਪਾਈਆਂ ਨੇ !
ਅੱਜ ਲਗਦੈ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ !
ਰਬ ਕਰੇ ਇਹ ਸਾਰੀ ਬਾਰਿਸ਼ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਵਰ੍ਹ ਜਾਵੇ !
ਹੂੰਝ ਲਵੇ ਸਭ ਬਚੀਆਂ ਯਾਦਾਂ, ਕੰਮ ਕੋਈ ਐਸਾ ਕਰ ਜਾਵੇ !
ਗਰਜਦੇ ਬਦਲ ਤੱਕ ਕੇ ਜਾਪੇ ਕਿ ਇਹ ਕੁੱਝ ਨਾ ਕੁੱਝ ਤਾਂ ਧੋਵੇਗੀ !!
ਅੱਜ ਲਗਦੈ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ !
ਇਸ ਬਾਰਿਸ਼ ਪਿਛੋਂ ਬੀ ਫੁਆਰੇ ਦਰਦਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਕਰ ਕੇ ਫੁੱਟਣਗੇ !
ਘੇਰ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਕੱਲਾ ਕਿਧ੍ਹਰੇ, ਮੇਰੇ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਜੁੱਟਣਗੇ !
ਕੋਈ ਵੇਲ੍ਹ ਦਰਦਾਂ ਦੀ ਨਿਕਲ ਕੇ ਰੂਹ ਮੇਰੀ ਨਾਲ ਲਿਪਟ ਕੇ ਸੋਵੇਗੀ !!
ਅੱਜ ਲਗਦੈ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ !
ਜਾਂ ਫਿਰ ਮੈਂ ਜਾ ਕੇ ਕਿਸੇ, ਖੁੱਲੇ ਮੈਦਾਨ ਚ' ਖਲੋਵਾਂਗਾ !
ਘੁਲ ਜਾਵਣਗੇ ਮੇਰੇ ਹੰਙੂ ਮੀਂਹ ਵਿਚ , ਮੈਂ ਜੀ ਭਰ ਕੇ ਰੋਵਾਂਗਾ !
ਪਤਾ ਹੈ ਮੈਨੂ ਅੱਜ ਉਹ ਵੀ ਕਿਧਰੇ, ਇੰਜ਼ ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਹੀ ਰੋਵੇਗੀ !!
ਅੱਜ ਲਗਦੈ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ !
ਸੱਜਣਾਂ ਸੰਗ ਜੋ ਦਿਨ ਸੀ ਬੀਤੇ, ਲਗਦੈ ਯਾਦ ਕਰਾਓੂ ਬਾਰਿਸ਼ !
ਮੈਨੂ ਉਸਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋਵਣ ਦਾ, ਅੱਜ ਰੱਜ ਕੇ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਾਓੂ ਬਾਰਿਸ਼ !
ਫਿਰ ਆ ਕੇ ਮੇਰੇ ਸਪਨੇ ਦੇ ਵਿਚ , ਕੋਲ ਉਹ ਮੇਰੇ ਖਲੋਵੇਗੀ !!
ਅੱਜ ਲਗਦੈ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ !
ਉਹਨੇ ਦਿਲ ਚੋਂ ਮੈਨੂ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ , ਮੈਂ ਭੁਲਾ ਓਸ ਨੂੰ ਪਾਇਆ ਨਹੀਂ !
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਚ ਪਈ ਉਹਦੀ ਥਾਂ ਖਾਲੀ, ਕੋਈ ਬੈਠ ਓਸ ਥਾਂ ਪਾਇਆ ਨਹੀਂ !
ਦਿਲ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਉਹ ਆਪੇ ਹੀ ਇਸ ਖਾਲੀ ਥਾਂ ਨੂ ਟੋਹੇਗੀ !!
ਅੱਜ ਲਗਦੈ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ !
ਮੈਂ ਬਾਰਿਸ਼ ਹਟੀ ਤੋਂ ਰਲ ਬੱਚ੍ਹਿਆਂ ਸੰਗ, ਬੋਙੁਾ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਦਾ ਉਤਾਰ ਦੇਊਂ !
ਬਣਾ ਕਿਸ਼ਤੀ ਉਹਦੇ ਖਤਾਂ ਦੀ ਮੈਂ, ਇੱਕ ਇੱਕ ਕਰਕੇ ਹਾੜ ਦੇਊਂ !
ਕੋਈ ਨਿੱਕੀ ਬੱਚੀ ਸੰਗ ਸ਼ਰਾਰਤ ਦੇ, ਜਦ ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ ਓਹੋ ਡੁਬੋਏਗੀ !!
ਅੱਜ ਲਗਦੈ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ !
ਉਹਨੂ ਜਦ ਗਲਤੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਊ , ਸਭ ਛੱਡ ਛਡਾ ਕੇ ਆਊਗੀ !
ਮੈਂ ਰੱਜ ਕੇ ਕਰਨੇ ਨਖਰੇ ਨੇ, ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਮੈਨੂ ਮਨਾਊਗੀ !
ਉਦੋਂ ਲਾ ਕੇ ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਉਹ , ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਹਾਰ ਪਰੋਵੇਗੀ !!
ਅੱਜ ਲਗਦੈ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ !
ਅੱਜ ਲਗਦੈ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ !
ਕਿਉਂ ਮੱਨਾਂ "ਚ ਫ਼ਰਕ ਪੈਂਦੇ ਨੇ ,ਸਾਨੂੰ ਹੁਣ ਪੱਤਾ ਲੱਗਿਆ ਏ ,
ਲੋਕ ਕਿੰਝ ਦਿਲ ਤੋਂ ਲਹਿਦੇ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਏ ,
ਜੋ ਨੇੜੇ ਹੋ - ਹੋ ਬਹਿਦੇਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਏ ,
ਉੱਤੋਂ ਖ਼ੁਸ਼ , ਵਿੱਚੋਂ ਖਹਿਦੇ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਏ,
ਕੀ ਜ਼ਿਦਗੀ ਆਸ਼ਕਾ ਦੀ , ਜ਼ਿਦਗੀ ਕੀ ਗੀਤਕਾਰਾ ਦੇ,
ਗੀਤਾਂ ਦੇ ਮੁੱਲ ਪੈਂਦੇ ਨੇ , ਸਾਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਏ,
ਮੂੰਹ ਤੇ ਹਜੂਰ, ਜਨਾਬ , ਬਾਬਿਓ , ਨਿੱਤ ਆਖਣੇ ਵਾਲੇ ,
*** ਦੇਬੀ *** ਪਿੱਠ ਤੇ ਕੀ ਕਹਿਦੇ ਨੇ ,ਸਾਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਏ,
ਲੋਕ ਕਿੰਝ ਦਿਲ ਤੋਂ ਲਹਿਦੇ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਏ ,
ਜੋ ਨੇੜੇ ਹੋ - ਹੋ ਬਹਿਦੇਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਏ ,
ਉੱਤੋਂ ਖ਼ੁਸ਼ , ਵਿੱਚੋਂ ਖਹਿਦੇ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਏ,
ਕੀ ਜ਼ਿਦਗੀ ਆਸ਼ਕਾ ਦੀ , ਜ਼ਿਦਗੀ ਕੀ ਗੀਤਕਾਰਾ ਦੇ,
ਗੀਤਾਂ ਦੇ ਮੁੱਲ ਪੈਂਦੇ ਨੇ , ਸਾਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਏ,
ਮੂੰਹ ਤੇ ਹਜੂਰ, ਜਨਾਬ , ਬਾਬਿਓ , ਨਿੱਤ ਆਖਣੇ ਵਾਲੇ ,
*** ਦੇਬੀ *** ਪਿੱਠ ਤੇ ਕੀ ਕਹਿਦੇ ਨੇ ,ਸਾਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਏ,
ਇਥੇ ਬੈਠ ਕਿਸੇ ਨਾ ਰਹਿਣਾ ਭਰਿਆ ਮੇਲਾ ਛੱਡਣਾ ਪੈਣਾ
ਜਿਦਗੀ ਵਾਲਾ ਪਤਾਸਾ ਯਾਰੋਂ ਮੌਤ ਦੇ ਸਾਗਰ ਖਰ ਜਾਣਾ
ਬਂਦਾ ਇਹ ਨਹੀ ਸੋਚਦਾ ਆਖਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮਰ ਜਾਣਾ
ਮਰ ਜਾਣੇ ਲਈ ਜੱਮਦਾ ਹਰ ਕੋਈ ਮਿਟ ਜਾਣੇ ਲਈ ਬਣਦਾ ਏ
ਬੇ ਮੁਨਿਆਦੀਆ ਚੀਜ਼ਾ ਉਤੇ ਕਰਨਾ ਮਾਣ ਨਹੀ ਬਣਦਾ ਏ
ਮਾਲਕ ਜੇਦਾ ਬਣਿਆ ਏਥੇ ਰਹਿ ਮਿਟੀ ਦਾ ਘਰ ਜਾਣਾ
ਬਂਦਾ ਇਹ ਨਹੀ ਸੋਚਦਾ ਆਖਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮਰ ਜਾਣਾ
ਜਾਨ ਅਮਾਨਤ ਜਿਸ ਦੀ ਉਹ ਜਦ ਮਰਜੀ ਲੈ ਜਾਵੇ ਬਈ
ਸਾਹਾਂ ਉਤੇ ਜ਼ੋਰ ਹੈ ਕੇਦਾ ਸਾਹ ਆਵੇ ਨਾ ਆਵੇ ਬਈ
ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਜਿਤ ਲੈ ਭਾਵੇ ਮੌਤ ਦੇ ਹੱਥੋ ਹੱਰ ਜਾਣਾ
ਬਂਦਾ ਇਹ ਨਹੀ ਸੋਚਦਾ ਆਖਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮਰ ਜਾਣਾ
ਕਾਤੋ ਬਂਦਾ ਜੁਲਮ ਕਮਾਉਦਾ ਕਿਉ ਦੂਜੇ ਨੂਂ ਲੁਟਦਾ ਏ
ਨੀਤ ਦਾ ਭੁਖਾ ਰੱਜਦਾ ਨਹੀਓ ਸਕਿਆ ਦਾ ਗ਼ਲ ਘੁਟਦਾ ਏ
ਖਾਲੀ ਆਇਆ ਖਾਲੀ ਜਾਣਾ ਸਭ ਕੁਝ ਇਥੇ ਈ ਧੱਰ ਜਾਣਾਂ
ਬਂਦਾ ਇਹ ਨਹੀ ਸੋਚਦਾ ਆਖਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮਰ ਜਾਣਾ
ਰੱਬ ਦੇ ਆਸ਼ਕ ===ਦੇਬੀ=== ਰੱਬ ਨੂਂ ਬਂਦਿਆ ਵਿਚੋ ਤੱਕਦੇ ਨੇ
ਮਰ ਕੇ ਵੀ ਉਹ ਜਿਉਦੇ ਜਿਹੜੇ ਮੌਤ ਨੂਂ ਚੇਤੇ ਰੱਖਦੇ ਨੇ
ਦੁੱਖ ਨੂਂ ਯਾਰ ਬਣਾ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੁੱਖ ਦਾ ਸਾਗਰ ਤਰ ਜਾਣਾ
ਬਂਦਾ ਇਹ ਨਹੀ ਸੋਚਦਾ ਆਖਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮਰ ਜਾਣਾ
ਜਿਦਗੀ ਵਾਲਾ ਪਤਾਸਾ ਯਾਰੋਂ ਮੌਤ ਦੇ ਸਾਗਰ ਖਰ ਜਾਣਾ
ਬਂਦਾ ਇਹ ਨਹੀ ਸੋਚਦਾ ਆਖਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮਰ ਜਾਣਾ
ਮਰ ਜਾਣੇ ਲਈ ਜੱਮਦਾ ਹਰ ਕੋਈ ਮਿਟ ਜਾਣੇ ਲਈ ਬਣਦਾ ਏ
ਬੇ ਮੁਨਿਆਦੀਆ ਚੀਜ਼ਾ ਉਤੇ ਕਰਨਾ ਮਾਣ ਨਹੀ ਬਣਦਾ ਏ
ਮਾਲਕ ਜੇਦਾ ਬਣਿਆ ਏਥੇ ਰਹਿ ਮਿਟੀ ਦਾ ਘਰ ਜਾਣਾ
ਬਂਦਾ ਇਹ ਨਹੀ ਸੋਚਦਾ ਆਖਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮਰ ਜਾਣਾ
ਜਾਨ ਅਮਾਨਤ ਜਿਸ ਦੀ ਉਹ ਜਦ ਮਰਜੀ ਲੈ ਜਾਵੇ ਬਈ
ਸਾਹਾਂ ਉਤੇ ਜ਼ੋਰ ਹੈ ਕੇਦਾ ਸਾਹ ਆਵੇ ਨਾ ਆਵੇ ਬਈ
ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਜਿਤ ਲੈ ਭਾਵੇ ਮੌਤ ਦੇ ਹੱਥੋ ਹੱਰ ਜਾਣਾ
ਬਂਦਾ ਇਹ ਨਹੀ ਸੋਚਦਾ ਆਖਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮਰ ਜਾਣਾ
ਕਾਤੋ ਬਂਦਾ ਜੁਲਮ ਕਮਾਉਦਾ ਕਿਉ ਦੂਜੇ ਨੂਂ ਲੁਟਦਾ ਏ
ਨੀਤ ਦਾ ਭੁਖਾ ਰੱਜਦਾ ਨਹੀਓ ਸਕਿਆ ਦਾ ਗ਼ਲ ਘੁਟਦਾ ਏ
ਖਾਲੀ ਆਇਆ ਖਾਲੀ ਜਾਣਾ ਸਭ ਕੁਝ ਇਥੇ ਈ ਧੱਰ ਜਾਣਾਂ
ਬਂਦਾ ਇਹ ਨਹੀ ਸੋਚਦਾ ਆਖਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮਰ ਜਾਣਾ
ਰੱਬ ਦੇ ਆਸ਼ਕ ===ਦੇਬੀ=== ਰੱਬ ਨੂਂ ਬਂਦਿਆ ਵਿਚੋ ਤੱਕਦੇ ਨੇ
ਮਰ ਕੇ ਵੀ ਉਹ ਜਿਉਦੇ ਜਿਹੜੇ ਮੌਤ ਨੂਂ ਚੇਤੇ ਰੱਖਦੇ ਨੇ
ਦੁੱਖ ਨੂਂ ਯਾਰ ਬਣਾ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੁੱਖ ਦਾ ਸਾਗਰ ਤਰ ਜਾਣਾ
ਬਂਦਾ ਇਹ ਨਹੀ ਸੋਚਦਾ ਆਖਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮਰ ਜਾਣਾ
ਟੁੱਟੇ ਕੱਚ ਵਾਂਗੂਂ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਤਰੇੜਾਂ
ਕਿਸ ਗੱਲ ਦਾ ਸੀ ਤੈਨੂੰ ਹੰਕਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ,
ਅੱਜ ਯਾਦਾਂ ਵਾਲੇ ਸਫਿਆਂ ਨੂੰ ਫੋਲਦਿਆਂ ਹੋਇਆ
ਹਰ ਅੱਖਰ ਚੋਂ ਤੇਰਾ ਸੀ ਦੀਦਾਰ ਹੋ ਗਿਆ .
ਖਾਮੋਸ਼ ਕਾਰਡ , ਲੰਮੇ ਖ਼ਤ, ਤੇ ਉਹ ਅਣਮੁੱਲੇ ਤੋਹਫੇ
ਛੂਹ ਕੇ ਮੱਥੇ ਨਾਲ ਝੋਲੀ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਰੱਖ ਲਏ ,
ਮੈਨੂੰ ਪਤੈ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਾਗਜ਼ੀ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ
ਤਾਂ ਵੀ ਖਤ ਤੇਰੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਚ ਜੜਾ ਕੇ ਰੱਖ ਲਏ ,
ਤੱਕ ਲਫਜ਼ਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਤੇਰੀ ਬੇਵਫਾਈ ਨੂੰ
ਮਨ ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਜ਼ਾਰੋ-ਜ਼ਾਰ ਹੋ ਗਿਆ
ਨਿਗਾਹ ਫੋਨ ਵਿੱਚ ਸਾਂਭੇ ਹੋਏ ਸੁਨੇਹਿਆਂ ਤੇ ਗਈ
ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸੈਂਕੜੇ ਸਵਾਲ ਤੇ ਜਵਾਬ ਲੱਭ ਗਏ ,
ਕਦੇ ਹੱਸ- ਹੱਸ ਬੈਠ ਤਸਵੀਰਾਂ ਸੀ ਖਿਚਾਈਆਂ
ਹੁਣ ਹਾਸੇ ਮੇਰੇ ਹਉਕਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਦੱਬ ਗਏ ,
ਦਿਲ ਕੀਤਾ ਏਨੀ ਹੱਥੀਂ ਸਾੜ ਦੇਵਾਂ ਤਸਵੀਰਾਂ
ਐਨ ਮੌਕੇ ਉੱਤੇ ਹੱਥ ਵੀ ਗੱਦਾਰ ਹੋ ਗਿਆ
ਕਿਸ ਗੱਲ ਦਾ ਸੀ ਤੈਨੂੰ ਹੰਕਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ,
ਅੱਜ ਯਾਦਾਂ ਵਾਲੇ ਸਫਿਆਂ ਨੂੰ ਫੋਲਦਿਆਂ ਹੋਇਆ
ਹਰ ਅੱਖਰ ਚੋਂ ਤੇਰਾ ਸੀ ਦੀਦਾਰ ਹੋ ਗਿਆ .
ਖਾਮੋਸ਼ ਕਾਰਡ , ਲੰਮੇ ਖ਼ਤ, ਤੇ ਉਹ ਅਣਮੁੱਲੇ ਤੋਹਫੇ
ਛੂਹ ਕੇ ਮੱਥੇ ਨਾਲ ਝੋਲੀ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਰੱਖ ਲਏ ,
ਮੈਨੂੰ ਪਤੈ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਾਗਜ਼ੀ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ
ਤਾਂ ਵੀ ਖਤ ਤੇਰੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਚ ਜੜਾ ਕੇ ਰੱਖ ਲਏ ,
ਤੱਕ ਲਫਜ਼ਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਤੇਰੀ ਬੇਵਫਾਈ ਨੂੰ
ਮਨ ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਜ਼ਾਰੋ-ਜ਼ਾਰ ਹੋ ਗਿਆ
ਨਿਗਾਹ ਫੋਨ ਵਿੱਚ ਸਾਂਭੇ ਹੋਏ ਸੁਨੇਹਿਆਂ ਤੇ ਗਈ
ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸੈਂਕੜੇ ਸਵਾਲ ਤੇ ਜਵਾਬ ਲੱਭ ਗਏ ,
ਕਦੇ ਹੱਸ- ਹੱਸ ਬੈਠ ਤਸਵੀਰਾਂ ਸੀ ਖਿਚਾਈਆਂ
ਹੁਣ ਹਾਸੇ ਮੇਰੇ ਹਉਕਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਦੱਬ ਗਏ ,
ਦਿਲ ਕੀਤਾ ਏਨੀ ਹੱਥੀਂ ਸਾੜ ਦੇਵਾਂ ਤਸਵੀਰਾਂ
ਐਨ ਮੌਕੇ ਉੱਤੇ ਹੱਥ ਵੀ ਗੱਦਾਰ ਹੋ ਗਿਆ
Subscribe to:
Posts (Atom)