ਵਰਖਾ ਰਹਿਮਤਾਂ ਦੀ ਬਰਸਦੀ ਹੈ ਸੱਭ ਉੱਪਰ, ਪਰ ਕੋਈ ਵਿਰਲਾ ਹੀ ਇਸਨੂੰ ਮਾਣਦਾ ਹੈ,
ਜੋ ਆਕੜ੍ਹਦੇ ਆਖਰ ਝੜ੍ਹ ਜਾਂਦੇ, ਇਹ ਗੱਲ ਸੱਚੀ ਜੱਗ ਜਾਣਦਾ ਹੈ।
ਪਰਬਤਾਂ ਉੱਪਰ ਨਾ ਕਦੇ ਪਾਣੀ ਰੁੱਕਿਆ, ਨੀਵੇ ਟੋਭਿਆ ਵਿੱਚ ਹੀ ਆਂਵਦਾ ਹੈ,
ਰਿਹਾ ਉੇੱਚਾ, ਤਾਂ ਜਾਣਾ ਪਿਆਸਾ ਪੈਣਾ, ‘ਮਹਿਮਾਨ’ ਝੁਕਿਆ ਹੀ ਪਿਆਸ ਬੁਝਾਵਦਾਂ ਹੈ।